Utopia avenue

U T O P I A A V E N U E 35 «Μπάσο κι όλα τα επίγεια αγαθά μου. Χρειάστηκε να φύγω από το δωμάτιό μου βιαστικά νωρίτερα». Ο Γιάσπερ σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης έχει μείνει παράξενα σιωπηλός, τώρα όμως ρωτά τον Ντιν: «Πόσο καλός είσαι, λοιπόν;». «Καλύτερος από τον Λάρι Ράτνερ» αποκρίνεται ο Ντιν. «Ο Ντιν είναι εξαιρετικός» λέει ο Λέβον. «Δεν αναλαμβάνω ερασι­ τέχνες». Ο Γκριφ τραβάει μια ρουφηξιά απ’ το τσιγάρο του. «Να τραγουδάς ξέρεις;» «Καλύτερα απ’ τον Άρτσι Κίνοκ» λέει ο Ντιν. «Κι ευνουχισμένος γάιδαρος τραγουδάει καλύτερα από δαύτον» λέει ο Γκριφ. «Τι τραγούδια ξέρεις;» ρωτά ο Γιάσπερ. «Ε…θα μπορούσα να πω το“House of the Rising Sun”, το“Johnny B. Goode” και το “Chain Gang”. Ξέρετε να τα παίξετε;» «Με κλειστά μάτια» λέει ο Γκριφ, «και το ένα χέρι χωμένο στον κώλο μας». «Αυτόν τον χώρο τον κουμαντάρω εγώ » λέει ο Όσκαρ Μόρτον. «Κι αν αυτοί οι τρεις δεν έχουν ξαναπαίξει μαζί, πώς ξέρω αν θα είναι καλοί;» «Ξέρεις ότι θα είναι καλοί» λέει ο Λέβον, «επειδή ο Γιάσπερ είναι βιρτουόζος και ο Γκριφ έπαιζε στουςWallyWhitby Five. Για τον Ντιν πρέπει να αρκεστείς στον λόγο μου». Το μουγκρητό του Γκριφ δεν ακούγεται δυσαρεστημένο. Ο Γιάσπερ δεν λέει όχι. Ο Ντιν σκέφτεται, Δεν έχω τίποτα να χάσω . Ο Όσκαρ Μόρ­ τον δείχνει ιδρωμένος και άρρωστος και θέλει ένα σπρώξιμο ακόμα. «Ξέρω ότι η σοουμπίζ είναι γεμάτη φιδέμπορες» λέει ο Λέβον. «Έχουμε γνωρίσει και οι δύο πάρα πολλούς από δαύτους. Αλλά εγώ δεν είμαι τέτοιος». Ο ιδιοκτήτης του 2i βγάζει έναν στεναγμό. «Μη με ρίξεις». «Δεν θα το μετανιώσεις» υπόσχεται ο Λέβον, «και με δεκαπέντε λίρες σού έρχονται σχεδόν τζάμπα». Λέει στους μουσικούς: «Κύριοι, παίρνετε από τέσσερις λίρες έκαστος. Η προμήθειά μου είναι τρεις. Σύμφωνοι;».