Utopia avenue

U T O P I A A V E N U E 33 εναπομείναντα μέλη των Blues Cadillac και δεν προσέχει τον Ντιν και τον Φράνκλαντ που γλιστράνε μέσα. Ο Γιάσπερ ντε Ζουτ είναι σε μια χαμηλή καρέκλα με τη Stratocaster στα πόδια του. Ο Γκριφ ο ντράμερ είναι παρμένος. «Στον κοντινότερο γκρεμό, ελπίζω. Απέρ­ ριψα δύο βδομάδες στοWinter Gardens τουΜπλάκπουλ γι’ αυτή την κωλοπαπαριά». Ο μάνατζερ του 2i στρέφεται στον Γιάσπερ ντε Ζουτ. «Θα γυρί­ σουν;» «Δεν το γνωρίζω». Ο Ντε Ζουτ ακούγεται κυριλέ κι αδιάφορος. «Μα τι συνέβη;» ρωτά ο Μόρτον. «Χτύπησε το τηλέφωνο». Ο Γκριφ γνέφει κατά το μαύρο τηλέφω­ νο στο τραπέζι. «Το σήκωσε ο Κίνοκ και καθόταν κι άκουγε, συνο­ φρυωμένος, για κάνα λεπτό. Τα πήρε στο κρανίο. Κοιτούσε τον Ράτ­ νερ. Σκέφτηκα, Όπα, κάτι δεν πάει καλά , ο Ράτνερ όμως δεν το πρόσεξε. Άλλαζε χορδές στο μπάσο του. Όταν τέλειωσε αυτός που τηλεφωνού­ σε, όποιος κι αν ήταν, ο Κίνοκ το έκλεισε χωρίς να βγάλει λέξη και κοιτούσε τον Ράτνερ, που επιτέλους το πρόσεξε και είπε στον Κίνοκ πως φαινόταν να έχει χεστεί πάνω του. Ο Κίνοκ ρώτησε τον Ράτνερ, απόλυτα ήρεμος: “Πηδάς την Τζόι; Και αγοράσατε σπίτι μαζί με τα λεφτά της μπάντας;”» «Ποια είναι η Τζόι;» ρωτά ο Όσκαρ Μόρτον. «Η φιλενάδα του Άρτσι;» «Η κυρία Τζόι Κίνοκ» απαντά ο Γκριφ. «Η γυναίκα του Άρτσι». «Α, υπέροχα» λέει ο Μόρτον. «Κι ο Λάρι τι είπε;» «Τίποτα» αποκρίνεται ο Γκριφ. «Οπότε ο Κίνοκ είπε“ Άρα είναι αλή- θεια ”. Και ο Ράτνερ άρχισε τα κολοκύθια με τη ρίγανη ότι περίμεναν την κατάλληλη στιγμή να του το πουν, και ότι το διαμέρισμα ήταν μια επένδυση για την μπάντα, και πως δεν μπορείς να διαλέξεις ποιον θα ερωτευτείς. Με το που είπε τη λέξη από Ε, ο Κίνοκ το γύρισε σε ντιπ για ντιπ Απίθανο Χαλκ και… τον είδες πώς ήταν εκεί έξω, έτσι; Άμα δεν καθόταν αρκετά κοντά στην πόρτα για να ξεφύγει, ο Ράτνερ μάλ­ λον θα είχε πεθάνει». Ο ΌσκαρΜόρτον τρίβει τους κροτάφους του. «Ποιος τηλεφώνησε;» «Δεν έχω ιδέα» λέει ο Γκριφ.