Utopia avenue

D A V I D M I T C H E L L 28 «Γιάσπερ ντε Ζουτ». «Χριστέ μου. Στα μέρη μου σε λιντσάρουν για λιγότερα». «Ολλανδός πατέρας, αγγλίδα μητέρα. Έχει μόνο έξι βδομάδες στην Αγγλία, οπότε ακόμη βρίσκει τα πατήματά του. Θα ήθελες να σου στάξω λίγο μπέρμπον στην κόκα κόλα σου;» Ο Ντιν τείνει το μπουκάλι του και παίρνει μια γερή δόση. «Γεια μας. Χαραμίζει το ταλέντο του με τον Άρτσι Κίνοκ». «Όπως εσύ με τους Battleship Potemkin». «Ποιος είναι ο ντράμερ; Κι αυτός καλός είναι». «Πίτερ Γκρίφιν. “Γκριφ”. Απ’ το Γιόρκσαϊρ. Ψήθηκε στο βόρειο τζαζ κύκλωμα, με το σχήμα του Γουόλι Γουίτμπι». «Του τζαζ τρομπετίστα Γουόλι Γουίτμπι;» «Αυτού ακριβώς». Ο Λέβον πίνει μια γουλιά απ’ το φλασκί του. «Αυτός ο Γιάσπερ ντε Αποτέτοιος παίζει μόνο ή γράφει κιόλας;» ρωτά ο Ντιν. «Απ’ ό,τι φαίνεται, γράφει. Αλλά ο Άρτσι δεν τον αφήνει να παίξει τα δικά του». Ο Ντιν νιώθει ένα τσίμπημα ζήλιας. «Πραγματικά έχει ένα κάτι». Ο Λέβον σφουγγίζει το γυαλιστερό του μέτωπο με ένα πουά μα­ ντίλι. «Σύμφωνοι. Έχει όμως κι ένα πρόβλημα. Παραείναι ανεξάρτη­ τος για να χωρέσει σε ένα ήδη υπάρχον σχήμα όπως αυτό του Άρτσι Κίνοκ, δεν είναι όμως και για να παίζει μόνος του. Του χρειάζεται μια επίλεκτη ομάδα από μουσικούς εξίσου προικισμένους με αυτόν, για να τον σπρώχνουν και να τους σπρώχνει». «Ποια μπάντα έχεις κατά νου;» «Η μπάντα αυτή ακόμη δεν υπάρχει. Πιστεύω όμως ότι έχω μπρο­ στά μου τον μπασίστα της». Ο Ντιν γελάει απ’ τη μύτη. «Ναι, καλά». «Σοβαρολογώ. Δημιουργώ μια μπάντα. Και σκέφτομαι ότι εσύ, ο Γιάσπερ κι ο Γκριφ ίσως να έχετε αυτή τη μαγική χημεία». «Με δουλεύεις;» «Φαίνομαι να σε δουλεύω;» «Όχι, αλλά… Αυτοί τι είπαν;» «Δεν τους έχω προσεγγίσει ακόμη. Είσαι το πρώτο κομμάτι του