Utopia avenue

D A V I D M I T C H E L L 22 «Και πώς ακριβώς θα είμαι εδώ τη Δευτέρα άμα έχω πάθει πνευμο­ νία επειδή κοιμόμουν στο Χάιντ Παρκ όλο το Σαββατοκύριακο;» Το μάγουλο του κυρίου Κράξι συσπάται. «Άμα δεν είσαι εδώ τη Δευτέρα, εντάξει. Θα πάρεις τ’ αρχίδια μου. Το χαρτί της απόλυσης. Κατάλαβες;» «Ποια η διαφορά αν με πληρώσετε τώρα και όχι τη Δευτέρα; Αυτό το Σαββατοκύριακο ούτως ή άλλως δεν δουλεύω, που να με πάρει!» Ο κύριος Κράξι σταυρώνει τα χέρια του. «Μος, απολύεσαι». «Ω, μη με γαμάς τώρα! Δεν γίνεται να μου το κάνεις αυτό, που να με πάρει». Ένα κοντόχοντρο δάχτυλο καρφώνει το ηλιακό πλέγμα του Ντιν. «Εύκολο. Έγινε. Φύγε». «Όχι». Πρώτα τα λεφτά μου, έπειτα το τσαρδί μου, τώρα η δουλειά μου . «Όχι. Όχι». Ο Ντιν κάνει πέρα το δάχτυλο του Κράξι. «Μου χρωστάς πέντε μεροκάματα». «Απόδειξέ το. Κάνε μου μήνυση. Βάλε δικηγόρο». Ο Ντιν ξεχνά πως είναι ένα εβδομήντα κι όχι ένα ενενήντα πέντε και ουρλιάζει στα μούτρα του Κράξι: «ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΣ ΠΕΝΤΕ ΜΕΡΟ­ ΚΑΜΑΤΑ, ΡΕ ANAΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΣΚΑΤΟΝΥΦΙΤΣΑ». «Α, s ì , s ì , σου χρωστάω. Να, επειδή πληρώνω ό,τι χρωστάω». Μια δυνατή γροθιά χώνεται στο στομάχι του Ντιν. Ο Ντιν διπλώ­ νεται και πέφτει ανάσκελα, βαριανασαίνοντας, σαστισμένος. Δεύτερη φορά σήμερα . Ένα σκυλί γαβγίζει. ΟΝτιν σηκώνεται, αλλά ο Κράξι έχει φύγει, και δυο σιτσιλιάνοι ανιψιοί προβάλλουν στην πόρτα της κου­ ζίνας. Ο ένας έχει το Fender του Ντιν, ο άλλος κρατά το σακίδιό του. Βγάζουν τον Ντιν σηκωτό από την καφετέρια. Οι Kinks τραγουδάνε το «Sunny Afternoon» στο τζουκ μποξ. O Ντιν ρίχνει μια ματιά πίσω του. Στο ταμείο, ο Κράξι τον αγριοκοιτάζει με τα χέρια σταυρωμένα. Ο Ντιν σηκώνει κωλοδάχτυλο στον πρώην εργοδότη του. Ο Κράξι κάνει ότι χαρακώνει τον λαιμό του. Έξω στην Ντ’ Αρμπλέ, χωρίς να έχει πουθενά να πάει, ο Ντιν εξετά­ ζει τις πιθανές επιπτώσεις τού να ρίξει ένα τούβλο στην τζαμαρία της καφετέριας. Το κρατητήριο θα έλυνε το άμεσο στεγαστικό του πρό