Utopia avenue

U T O P I A A V E N U E 19 «Η σπιτονοικοκυρά μου είναι διασταύρωση πράκτορα της KGB με ηγουμένη. Έτσι και προσπαθούσα να σε βάλω μέσα στα κλεφτά, θα μας έκανε ντου, θ’ άρχιζε τα “Εδώ είναι ευυπόληπτο σπίτι, δεν είναι μπουρδέλο!” και θα με πετούσε στον δρόμο». Ο Ντιν γεμίζει την κάψουλα για να φτιάξει έναν εσπρέσο. «Το καταλαβαίνω. Εντάξει». «Δεν θα κοιμηθείς κάτω από καμιά γέφυρα, έτσι;» «Μπα, εννοείται όχι. Έχω κάτι φίλους και θα τους τηλεφωνήσω». Η Σάρον φωτίζεται. «Τότε» λέει κουνώντας τους γοφούς της «χαί­ ρομαι που ρώτησες εμένα πρώτα. Αν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για σένα, εδώ είμαι». Τον Ντιν δεν τον θέλγει αυτή η γλυκιά μα χοντρούλα, χλωμή κο­ πέλα με τα μικρά μάτια που είναι υπερβολικά κοντά μεταξύ τους… μα στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται . «Θα μπορούσες να μου δανείσεις κάνα ψιλό μέχρι τη Δευτέρα; Mέχρι να πληρωθώ;» Η Σάρον διστάζει. «Θα μου το ξεπληρώσεις καλά, έτσι;» Τσαχπινούλα μου εσύ . Ο Ντιν σκάει το χαμογελάκι του. Βγάζει το καπάκι από ένα μπουκάλι κόκα κόλα. «Μόλις ξανασταθώ στα πόδια μου, θα σου πληρώσω σαγηνευτικό τόκο». Η Σάρον λάμπει και ο Ντιν σχεδόν νιώθει τύψεις που είναι τόσο εύκολο. «Μπορεί να έχω τίποτα ψιλά στην τσάντα μου. Μόνο να με θυμάσαι όταν θα είσαι εκατομμυριούχος ποπ σταρ». «Το τραπέζι δεκαπέντε ακόμη περιμένει!» φωνάζει ο κύριος Κρά­ ξι στη σιτσιλιάνικη κόκνεϊ προφορά του. «Τρεις ζεστές σοκολάτες! Μαρσμέλοου! Κουνηθείτε!» «Τρεις ζεστές σοκολάτες» του αντιγυρίζει ο Ντιν. Η Σάρον ξεγλι­ στρά με τη ζαχαριέρα. Έρχεται η Πρου για να πάρει τον καπουτσίνο για το τραπέζι οκτώ και ο Ντιν περνάει το χαρτάκι της παραγγελίας στο καρφί. Έχει φτάσει στα δύο τρίτα. Ο κύριος Κράξι θα πρέπει να έχει καλή διάθεση. Έτσι και δεν έχει, τη γάμησα . Βάζει μπρος τους εσπρέ­ σο για το τραπέζι εννιά. Το «Sunshine Superman» του Ντόνοβαν διαδέχεται τους Stones. Ο Ντιν αναρωτιέται πόσα μπορεί να είναι τα «τίποτα ψιλά» της Σάρον. Δεν θα φτάνουν για ξενοδοχείο, το μόνο σίγουρο. Υπάρχει μια ΧΑΝ στην Τότεναμ Κορτ Ρόουντ, όμως δεν ξέρει