Uglies

της κι η Τάλι τραβήχτηκε απότομα στο σκοτάδι, σκόνταψε στις περικοκλάδες και προσγειώθηκε άτσαλα στα γόνατα, σί- γουρη για λίγα δευτερόλεπτα πως την είχαν πιάσει. Αλλά ο σαματάς αυτοοργανώθηκε σ’ έναν έντονο ρυθμό. Ήταν ένα αυτόματο τύμπανο που ερχόταν από τον δρόμο. Φαρδύ σαν σπίτι, παλλόταν από την κίνηση δεκάδων μηχα- νικών βραχιόνων που χτυπούσαν κάθε μεγέθους τύμπανα. Πίσω ακολουθούσαν γλεντζέδες που χόρευαν στον ρυθμό του, έπιναν κι εκσφενδόνιζαν τ’ άδεια μπουκάλια στο μεγάλο απρόσβλητο μηχάνημα. Η Τάλι χαμογέλασε. Οι γλεντζέδες φορούσαν μάσκες. Το μηχάνημα έβγαζε μάσκες από το πίσω μέρος, προσπα- θώντας να προσελκύσει κι άλλους στην αυτοσχέδια παρέλαση: διαβολικά πρόσωπα και απαίσιους κλόουν, πράσινα τέρατα και γκρίζα άλιεν με μεγάλα οβάλ μάτια, γάτες, σκύλους κι αγελά- δες, πρόσωπα με μοχθηρά χαμόγελα ή τεράστιες μύτες. Η πομπή προχώρησε αργά και η Τάλι κρύφτηκε μέσα στη βλάστηση. Μερικοί γλεντζέδες πέρασαν τόσο κοντά, που πλημμύρισε τα ρουθούνια της η γλυκερή μυρωδιά των μπου- καλιών τους. Ένα λεπτό αργότερα, όταν η μηχανή είχε φτάσει μισό τετράγωνο πιο πέρα, η Τάλι βγήκε από την κρυψώνα της και μάζεψε μια μάσκα από χάμω. Το πλαστικό ήταν μαλακό και ζεστό ακόμη από την επεξεργασία του μέσα στο μηχάνη- μα πριν από λίγα δευτερόλεπτα. Πριν πιέσει τη μάσκα στο πρόσωπό της, η Τάλι πρόσεξε πως είχε εκείνο το ρόδινο χρώμα του ηλιοβασιλέματος που θύμιζε εμετό γάτας, μακριά μουσούδα και ροζ αυτάκια. Η έξυπνη κόλλα απλώθηκε στο δέρμα της καθώς εφάρμοζε η μάσκα στο πρόσωπό της. [ 14 ]