Η επιστροφή των τζιχαντιστών

[17] ΠΡΟΛΟΓΟΣ: ΟΙ ΕΚΑΤΟ ΜΕΡΕΣ τους Ιρακινούς στρατιώτες, έδειξε για μια ακόμα φορά τη στρατιωτική δεινότητα του Ισλαμικού Κράτους. Είναι βέ- βαια πιθανό η φήμη των Πεσμεργκά να ήταν μεγαλοποιη- μένη. Δεν είχαν πολεμήσει με κανέναν, εκτός από τις με- ταξύ τους συμπλοκές, για ένα τέταρτο του αιώνα. Ένας παρατηρητής που τους γνώριζε καλά αναφερόταν σε αυτούς με την έκφραση «peche melba» (βουτυρόπαιδα), προσθέ- τοντας ότι ήταν «καλοί μόνον για ενέδρες στα βουνά». Ταραγμένοι από τις αιφνίδιες επιτυχίες του Ισλα- μικού Κράτους, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν τις επεμβάσεις τους με αεροπορικές επιδρομές, για να προστατεύσουν την κούρ- δικη πρωτεύουσα Ίρμπιλ. Από τη στιγμή εκείνη οι ΗΠΑ επέστρεψαν στις πολεμικές επιχειρήσεις. Αλλά γενικά ήταν πιο απρόθυμες και με μεγαλύτερη επίγνωση, απ’ ό,τι το 2003, για τις επικίνδυνες πολιτικές περιπλοκές των πολε- μικών επιχειρήσεων στο Ιράκ. Ο πρόεδρος Ομπάμα και άλλοι Αμερικανοί αξιωματούχοι επαναλάμβαναν ότι στον βαθμό που οι ΗΠΑ θα χρησιμοποιούσαν τη στρατιωτική τους ισχύ επιζητούν έναν αξιόπιστο εταίρο στη Βαγδάτη και μια πιο περιεκτική και λιγότερο φατριαστική κυβέρνη- ση. Το σχέδιο της Ουάσινγκτον ήταν λογικό. Ο στόχος ήταν να διαχωριστεί η σουνιτική κοινότητα από το Ισλαμικό Κράτος και να απομονωθούν οι εξτρεμιστές. Το ίδιο, λίγο πολύ, είχε γίνει το 2007, κατά τη διάρκεια της «Εφόδου», με τη χρήση μεγάλου αριθμού Αμερικανών στρατιωτών. Οι Αμερικανοί ισχυρίζονταν ότι, προκειμένου να υπάρξει συμφιλίωση με ένα μέρος τουλάχιστον της ιρακινής σου-