Τζακ

T Z A K 13 «Οπότε τώρα υποτίθεται ότι πρέπει να σας συγχωρήσω επειδή αυτό που κάνατε δεν ήταν το χειρότερο που θα μπο- ρούσατε να κάνετε». «Ε, ναι, είναι κάπως εύλογο, δεν νομίζετε; Εννοώ ότι αι- σθάνομαι πολύ καλύτερα τώρα που ξεκαθαρίσαμε την κατά- σταση. Σκεφτείτε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν είχα φύγει δέκα λεπτά πριν. Τότε σίγουρα δεν θα σας ξανά- βλεπα ποτέ». «Και ποιος σας λέει πως τώρα θα με ξαναδείτε;» Κατένευσε. «Μου είναι αδύνατον να διανοηθώ ότι δεν έχω κάποιες πιθανότητες». « Ίσως, αν αποφασίσω να σας πιστέψω. Ίσως και όχι». «Αλήθεια πρέπει να με πιστέψετε» είπε. «Πού είναι το κακό; Μπορείτε κάλλιστα να μου κλείσετε και τώρα το τηλέ- φωνο, αν τολμήσω να τηλεφωνήσω. Να μου επιστρέψετε τα γράμματά μου. Τίποτα δεν θα άλλαζε. Μόνο που δεν θα ήσα- σταν υποχρεωμένη να κάνετε δυσάρεστες σκέψεις για το πώς περάσατε λίγες ώρες σ’ ένα διάστημα αρκετών εβδομάδων. Εκείνο το υπέροχο βράδυ που σχεδιάζαμε να περάσουμε. Θα μπορούσατε να μου το συγχωρήσετε». «Να συγχωρήσω τον εαυτό μου» του είπε. «Που ήμουν τόσο ανόητη». «Θα μπορούσατε να το δείτε κι έτσι». Στράφηκε και τον κοίταξε. «Μην το γελοιοποιείτε, ούτε αυτό, ούτε τίποτα σαν αυτό, ποτέ» του είπε. «Νομίζω πως αυτό θέλετε. Κι αν προσπαθείτε να με καλοπιάσετε, να ξέρε- τε πως δεν πιάνει». «Δεν πιάνει. Πόσο καλά το ξέρω. Αυτό που συμβαίνει είναι κάποιο ακούσιο, χημικό πράγμα. Η επαφή ανάμεσα στον Τζακ