Τζακ

M A R I L Y N N E R O B I N S O N 12 «Αλήθεια, μου φάνηκε το καλύτερο που μπορούσα να κά- νω εκείνη τη στιγμή». «Νόμιζα πως ήσασταν κύριος. Ή, τέλος πάντων, περίπου κύριος». «Πολύ συχνά είμαι. Στις περισσότερες περιπτώσεις. Από- λυτα κύριος, τις περισσότερες φορές». «Λοιπόν, φτάσαμε σπίτι μου. Μπορείτε να πηγαίνετε τώ- ρα». «Σωστά. Θα φύγω. Απλώς το βρίσκω κάπως δύσκολο. Δώ- στε μου λίγα λεπτά. Όταν μπείτε μέσα, μάλλον θα φύγω». «Αν εμφανιστούν τίποτα λευκοί, θα φύγετε σίγουρα». Εκείνος έκανε ένα βήμα προς τα πίσω. «Τι; Νομίζετε πως αυτό έγινε;» «Τους είδα, Τζακ. Εκείνους τους άντρες. Δεν είμαι τυφλή. Και δεν είμαι ηλίθια». Εκείνος είπε, «Δεν ξέρω καν γιατί μου μιλάτε». «Αυτό θα ήθελα να μάθω κι εγώ». «Απλώς προσπαθούσαν να εισπράξουν κάποια χρέη. Μπο- ρούν να γίνουν πολύ σκληροί σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Δεν ήταν δυνατόν να διακινδυνεύσω μια αντιπαράθεση, ξέρετε. Την τελευταία φορά παιδεύτηκα τριάντα μέρες. Οπότε αυτό σίγουρα θα σας ντρόπιαζε, ίσως και περισσότερο». «Είστε το κάτι άλλο!» « Ίσως» είπε «αλλά δεν είμαι… Χαίρομαι που μου το είπα- τε. Θα σας είχα αφήσει εδώ να πιστεύετε…Δεν θα ήθελα εσείς να…» «Η αλήθεια δεν είναι και πολύ καλύτερη, ξέρετε. Πραγμα- τικά…» «Ναι, είναι. Σίγουρα είναι».