Τζακ

T Z A K 11 το τελευταίο μέρος. Μια άσχημη ώρα από ένα σύνολο τριών. Ένα μικρό προσωπικό δάνειο που θα εξοφληθεί άμεσα. Ίσως αύριο». Εκείνη είπε, «Νομίζω ότι περιμένετε να συνεχίσω να σας ανέχομαι». «Όχι ακριβώς. Οι άνθρωποι, γενικά, δεν με ανέχονται. Δεν θα σας κατηγορήσω. Ξέρω πώς είναι». Κι έπειτα είπε, «Η φωνή σας είναι απαλή ακόμα κι όταν είστε θυμωμένη. Είναι ασυνήθιστο». «Η ανατροφή μου δεν μου επιτρέπει να τσακώνομαι στον δρόμο». «Άλλου είδους απαλότητα εννοούσα» είπε. «Έχω λίγα λε- πτά. Αν θέλετε να το συζητήσουμε ιδιαιτέρως». «Βλέπω ότι μόλις αυτοπροσκληθήκατε, αλλά δεν υπάρχει τίποτε να συζητήσουμε. Πηγαίνετε σπίτι σας, ή όπου αλλού θέλετε. Εγώ τελείωσα μ’ αυτό, ό,τι και να ’ναι. Μόνο προβλή- ματα δημιουργείτε». Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. «Ποτέ δεν το αρνή- θηκα. Σπάνια το αρνούμαι, για να είμαι ακριβής». «Αυτό σας το αναγνωρίζω». Στάθηκαν εκεί για ένα ολόκληρο λεπτό. «Ανυπομονούσα γι’ απόψε το βράδυ» είπε εκείνος. «Και δεν θέλω να τελειώσει έτσι». «Με το να είμαι τόσο έξαλλη μαζί σας». Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. «Γι’ αυτό και δεν μπο- ρώ να φύγω έτσι απλά. Δεν θα σας ξαναδώ. Αλλά τώρα είστε εδώ…» «Απλώς δεν πίστευα ότι θα με ντροπιάζατε μ’ αυτόν τον τρόπο. Κι ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω».