Τζακ

M A R I L Y N N E R O B I N S O N 24 όλου του περίβολου, σύρριζα στη μάντρα». Εκείνος δεν είπε ότι ο χρόνος είναι σχετικό μέγεθος. Τα λίγα μαθήματα που είχε παρακολουθήσει στο πανεπιστήμιο είχαν αρκετό ενδια- φέρον, έπρεπε ωστόσο να θυμάται πόσο ελάχιστα ήταν. Εκείνη είπε, «Αυτό το μέρος είναι τόσο μεγάλο, αναρωτιέ- σαι ποιον περιμένουν όλοι αυτοί». Εκείνος γέλασε. «Αργά ή γρήγορα, τους πάντες. Λένε πως είναι περίπου τριακόσια στρέμματα». «Κανείς απ’ όσους ξέρω δεν βρίσκεται εδώ. Ούτε κι εμένα θα μπορούσαν να με κουβαλήσουν εδώ μέσα, ακόμα κι αν το ήθελαν. Θα πηδούσα έξω από την κάσα». Έδειχνε να ’χει ξεχάσει ότι του είχε ζητήσει να καθίσει δίπλα της, κι ένιωσε ανακουφισμένος. Εκείνη είπε, «Και δεν είναι αμαρτία, έτσι κι αλλιώς, να υψώνεις τέτοια μνημεία στον εαυτό σου; Όλοι εκείνοι οι πλού- σιοι γέροι να λένε ενώ ξεψυχάνε, “ Ένας οβελίσκος είναι ό,τι πρέπει. Κάτι απλό. Σαν το μνημείο του Ουάσινγκτον, αλλά λίγο μικρότερο”». «Χωρίς αμφιβολία». «Δεκάδες οβελίσκοι γύρω γύρω, άλση ολόκληρα. Είναι γε- λοίο». «Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω». Είχε την εντύπωση ότι μάλλον είχε δει αυτήν τη φράση σε κάποιο έντυπο. «Κι όταν σκέφτεσαι τι θα μπορούσε να είχε γίνει μ’ αυτά τα λεφτά. Ω, μα τι λέω! Είμαι τόσο κουρασμένη, που τα βάζω με τους νεκρούς». «Πάντως είναι ντροπή. Έχετε απόλυτο δίκιο». Έπειτα είπε, «Ο τάφος μου είναι στην Αϊόβα. Θα τον εγκρίνατε. Σε πλάτος, δεν είναι μεγαλύτερος από κούνια μωρού. Θα έχει ένα μικρό