Τζακ

T Z A K 19 σκεφτόταν, αν προερχόταν από εκείνη. Κι όμως, όλη αυτή η αναμονή, αν πράγματι ήταν αναμονή, τον βοηθούσε να πα- ραμείνει νηφάλιος και συνήθως του θύμιζε να ξυριστεί. Κάποια φορά, μπορεί πραγματικά να ήταν εκείνη, κι αν άγγιζε το καπέλο του σε χαιρετισμό, φρεσκοξυρισμένος και νηφάλιος, ήταν πιο πιθανό να του χαμογελούσε. Αλλά να που απ’ όλα τα μέρη του κόσμου την είχε συνα- ντήσει εδώ, στο νεκροταφείο, και μάλιστα πρόθυμη να χαρεί λιγάκι που τον είδε. «Ναι» της είπε «το έχω προσέξει αυτό. Σχετικά με το σκοτάδι». Έλα να βυθιστούμε μέσα του μαζί, να εξομαλύνουμε τα πράγματα. Είμαι ο Πρίγκιπας του Σκό- τους. Αλλά δεν μπορούσε να το πει αυτό. Ήταν ένα δικό του, ιδιωτικό αστείο. Θα μπορούσε να πάει προς τα εκεί όπου στεκόταν, κάτω από τον φανοστάτη. Όχι. Αν περνούσε κα- νένας αστυνομικός, η πρώτη λέξη που θα ερχόταν στο μυα- λό του θα ήταν «πορνεία», αφού εκείνος ήταν ανυπόληπτος κι εκείνη μαύρη. Αφού ήταν μαζί σ’ ένα νεκροταφείο, μες στη νύχτα. Καλύτερα να κρατήσει κάποια απόσταση. Άλλω- στε ήξερε ότι πάντα φαινόταν καλύτερος από απόσταση, ακόμα και λίγο πιο κύριος. Φορούσε το σακάκι του. Η γρα- βάτα του ήταν στην τσέπη του. Είπε, «Πραγματικά δεν θα ’πρεπε να είστε εδώ», γελοία κουβέντα, αφού ήταν εκεί, μπροστά του. Κι έπειτα, εν είδει διευκρίνισης, «Τις νύχτες τριγυρίζουν εδώ μέσα πολύ παράξενοι άνθρωποι». Όταν αυ- τός ο ίδιος περιφερόταν ανάμεσα στις ταφόπλακες. Ωστόσο τον παρηγορούσε κάπως το γεγονός ότι εκείνη δεν μπορού- σε να τον δει καθαρά, να προσέξει τη διαφορά ανάμεσα σε ό,τι είχε σκεφτεί γι’ αυτόν τη στιγμή της φανερής ανακού- φισής της και στο πώς ήταν στην πραγματικότητα. Όχι τι