Τυφλά ψάρια (Σκοτεινά νερά)

Δ Η Μ Η Τ Ρ Η Σ Σ Ι Μ Ο Σ 20 χρώμα είχε λεκιάσει την αγνότητα του τόπου. Βίαια και οριστι­ κά. Με τον τρόπο που ταίριαζε στον Κόρσο. Χαλκίδα, Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012, 06:57 Διάολε. Διάολε. Το κεφάλι μου. Μια αόρατη μέγγενη έσφιγγε τους κροτάφους μου τόσο δυνατά που πίστεψα πως το κρανίο μου θα διαλυόταν από στιγμή σε στιγμή. Τίναξα το πάπλωμα από πάνω μου, προσπαθώντας να σηκωθώ μέσα στο μισοσκόταδο. Το άψυχο φως μιας μουντής χαραυγής τρύπωνε από τα στόρια, θυμίζοντάς μου πως ο Ιανουάριος είναι ο πιο μελαγχολικός μήνας του χρό­ νου. Νέος χρόνος, νέα όνειρα, που διαλύονται πριν το τέλος του μήνα. Σηκώθηκα όρθιος. Οι κινήσεις μου ανάδεψαν τον αέρα, ξυπνώντας τη μυρωδιά από το άρωμά της. Η Ελένη κοιμόταν δίπλα μου. Νέος χρόνος, νέα όνειρα. Ήμουν ακόμα στις αρχές του μήνα. Βγήκα από το δωμάτιο φορώντας μόνο ένα φανελάκι και το εσώρουχό μου. Ένιωσα τις τρίχες του κορμιού μου να σηκώνο­ νται όρθιες ακριβώς τη στιγμή που τα πέλματά μου ακούμπησαν το ξύλινο πάτωμα του σαλονιού. Κρύο. Παγωμένος άνεμος χτυπούσε το καραβόπανο της τέντας, δημιουργώντας έναν ρυθ­ μικό ήχο που κατάφερνε να τρυπώσει από το μπαλκόνι στο σαλόνι. Κοίταξα τα ξέφτια του υφάσματος να τεντώνουν προς το βορρά. Το δελτίο ειδήσεων είχε αναφέρει την κακοκαιρία στη χθε­ σινή πρόγνωση του καιρού. Κρύες μάζες αέρα από τη Σιβηρία, έλεγε η ξερακιανή ξανθιά, θα περνούσαν πάνω από τα βουνά της Εύβοιας σε μια εβδομάδα. Η ίδια σταφιδιασμένη παρουσιά­ στρια πρόσθεσε τον όρο «βαρομετρικό χαμηλό», που ποτέ δεν έκανα τον κόπο να μάθω τι είναι. Σπάνια πίστευα τους δημοσιο­ γράφους, αλλά αυτή τη φορά αποδείχτηκε πως έλεγαν αλήθεια.