Τυφλά ψάρια (Σκοτεινά νερά)

Τ Υ Φ Λ Α Ψ Α Ρ Ι Α 31 Δεν ξέρω. Μάλλον μου αρέσει να γράφω. Ίσως έπρεπε να γίνω συγγραφέας. Να γράψω κάνα ρομάντζο για αγάμητες νοικοκυρές, να τους μάθω πώς να κρατήσουν τους μαλά- κες τους άνδρες τους για να μην κατεβάζουν τα παντελό- νια στην πρώτη πιτσιρίκα που τους κουνιέται. Μαλακίες. Θα βαριόμουν να γράψω ρομάντζα στο χαρτί. Υπολογιστή δεν έχω, αλλά και να είχα, ρομάντζα δεν γράφω. Αυτά θέλουν αγάπες. Πόσο μαλακία είναι να γράφεις για αγάπες σε έναν κόσμο που το μόνο που τον νοιάζει είναι πότε θα σε γαμήσει. Γράφω γιατί δεν έχω άλλη επιλογή. Κάπου πρέπει να τα πω κι εγώ. Φίλες; Δεν είναι να εμπιστεύεσαι κανέναν. Όλοι κοιτάνε να σου τη φέρουν για να γελάσουν με την ξεφτίλα σου. Δεν μένουν και πολλοί να με ακούσουν, να μάθουν πως πέρασα καλά και εγώ ένα βράδυ. ΓΑΜΑΤΑ πέρασα. Όχι απλά καλά. Πέρασα ένα βράδυ ΓΑΜΑΤΑ. Δεν έχω και κανέναν σε αυτό το σκατομέρος. Τα γράφω εδώ, οπότε είναι σαν να τα λέω σε κάποιον. Σ’ εσένα, γλυκού- λικη χάρτινη σελιδούλα. Σ’ εσένα και σ’ αυτό το άδειο μπουκαλάκι βότκα. Σε μένα και στα επόμενα ΓΑΜΑΤΑ βράδια ΜΟΥ.