Τυφλά ψάρια (Σκοτεινά νερά)

Δ Η Μ Η Τ Ρ Η Σ Σ Ι Μ Ο Σ 28 Δύο μέτρα πριν από την άκρη του πάρκινγκ, ένας άνδρας του Εγκληματολογικού έδειχνε με τον δείκτη του προς τα κάτω. Πέρασα δίπλα του και την ίδια στιγμή παρατήρησα σημάδια από αίμα στο χώμα. Δεν χρειάστηκε να συνεχίσω να ακολουθώ τη Μαρκένα. Κράτησα τα μάτια μου πάνω στην κόκκινη γραμ­ μή που γινόταν πιο λεπτή καθώς έφτανε προς την άκρη της αλάνας. Κατέβασα το βλέμμα μου στα βράχια. Ο Βαμβακάς συζητούσε με τον ιατροδικαστή για το κρύο που ερχόταν. «Αφού σταμάτησε το χιονόνερο, καλά είμαστε» σχολίασα, κάνοντας τα κεφάλια τους να γυρίσουν ταυτόχρονα προς το μέρος μου. Άλλο ένα βήμα και μου κόπηκε κάθε διάθεση να μιλήσω για τον καιρό. Τα μάτια μου πάνω στο σώμα που είχαν ανάμεσα στα πόδια τους. Ένα κορμί πεταμένο στα βράχια. Δεν μπορούσα να δω πρόσωπο. Φορούσε μαύρο παντελόνι και χακί μπουφάν από αυτά με τις γούνινες κουκούλες. Κατέβηκα προσεκτικά δίπλα τους και έσκυψα πάνω από το πτώμα. Ένα πράσινο ζιβάγκο μέσα από το μπουφάν στράγγιζε στον λαιμό της. Σήκωσα το κεφάλι μου προς τη Μαρκένα. «Εσύ πήγαινε να ελέγξεις πως έβαλαν την κορδέλα οι μικροί». Μικρή ήταν κι αυτή, ανθυπαστυνόμος ετών είκοσι πέντε, αλλά είχε ελπίδες να γίνει μεγάλη. «Τι σκατά έγινε εδώ;» ρώτησα και στάθηκα προσεκτικά πάνω στα βράχια. Η θάλασσα απείχε λιγότερο από ένα μέτρο. Ο ιατροδικαστής ξεκίνησε δίχως καλημέρα. Ρεαλιστής. «Πρόκειται για γυναίκα μεταξύ είκοσι πέντε και τριάντα χρονών. Με μια πρόχειρη εκτίμηση, ώρα θανάτου μεταξύ μία και τρεις τη νύχτα. Φέρει δύο βαθιά τραύματα από μαχαίρι στο θώρακα, το ένα είχε πορεία εισόδου την καρδιά. Θα έχω περισ­ σότερες λεπτομέρειες μόλις τη φέρετε στο νεκροτομείο» είπε και προχώρησε ένα βήμα πάνω στα βράχια που τον έκανε να γλιστρήσει. Ο Βαμβακάς τον έπιασε από το χέρι πριν σωριαστεί. Σταθεροποιήθηκε.