Τσάι στη Σαχάρα

P A U L B O W L E S 16 και ότι είχε πέσει για ύπνο μετά το μεσημεριανό φαγητό. Στο διπλανό δωμάτιο μπορούσε να ακούσει τη γυναίκα του να περπατάει με τα τακούνια της στο λείο πλακοστρωμένο πάτωμα, και ο ήχος αυτός τώρα τον ανακούφιζε, μιας και είχε φτάσει πια σε ένα άλλο επίπεδο συνειδητότητας όπου η απλή βεβαιότητα ότι ήταν ζωντανός δεν ήταν πλέον αρ­ κετή. Πόσο δύσκολο ήταν όμως να αποδεχθεί το ψηλοτά­ βανο, στενό δωμάτιο με τις δοκούς στην οροφή, τα τερά­ στια, απαθή σχέδια που είχαν ζωγραφιστεί με αδιάφορα χρώματα στους γύρω τοίχους, το κλειστό παράθυρο με το κόκκινο και πορτοκαλί γυαλί. Χασμουρήθηκε: Δεν υπήρχε αέρας στο δωμάτιο. Αργότερα θα κατέβαινε απ’ το υπερυ­ ψωμένο κρεβάτι και θα άνοιγε το παράθυρο, και εκείνη τη στιγμή θα θυμόταν το όνειρό του. Μολονότι δεν μπορούσε να ανακαλέσει καμία λεπτομέρεια, ήξερε ότι είχε ονειρευ­ τεί. Στην άλλη πλευρά του παραθύρου υπήρχε ο άνεμος, οι στέγες, η πόλη, η θάλασσα. Ο βραδινός αέρας θα του δρόσιζε το πρόσωπο καθώς αγνάντευε, και τότε θα του ερχόταν το όνειρο. Τώρα μπορούσε απλώς να μείνει ξαπλω­ μένος, ανασαίνοντας αργά, έτοιμος σχεδόν να αποκοιμη­ θεί και πάλι, παράλυτος στο ασφυκτικό δωμάτιο, δίχως να περιμένει το σούρουπο, αλλά μένοντας ακίνητος μέχρι να έρθει.