Τρόμος στο Χάλοουιν - Εγώ, η μαμά και τα μυστήρια

23 Η ΣΥΜΦΩΝΊΑ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΊΟΥ Τζέιμι. «Συγγνώμη, αλλά στον δρόμο είδαμε τον Ρίλεϊ και τον Σκοτ, και…» «Ουάου, φοβερός στολισμός!» αναφώνησε η Έμιλι κοιτάζοντας γύρω της και αλλάζοντας αμέσως κουβέντα από φόβο μην τυχόν του ξεφύγει κάτι σχετικά με τη μυστική τους συμφωνία. «Ε, ναι! Και ακόμη δεν έχουμε τελειώσει!» τη διαβε- βαίωσε μια φωνή πίσω της. ΗΈμιλι έστρεψε το κεφάλι και χαμογέλασε, αφήνο- ντας ανοιχτή την πόρτα για τον Μάθιου, τον αδερφό της Ρόξι, που κρατούσε ένα καλάθι γεμάτο με γιγάντιες κο- λοκύθες. «Οι καλύτερες του κήπου μου» είπε ο Μάθιου, ο κη- πουρός του Μπλόσομ Κρικ. «Κι είναι έτοιμες να τις κό- ψουμε». «Μμμ, με λίγο κόλιανδρο θα είναι τέλειες για σούπα» σχολίασε η Λίντα, που απέφευγε τα γλυκά και προτιμού- σε τα υγιεινά φαγητά, κατά προτίμηση με εξωτικά και περίεργα ονόματα. ΗΈμιλι χασκογέλασε προσέχοντας το χαμόγελο της μητέρας της, που οφειλόταν όχι τόσο στις λαχταριστές κολοκύθες όσο στον γεροδεμένο κη- πουρό. Ο μπαμπάς της Έμιλι είχε πεθάνει όταν ήταν μικρή και για πολύ καιρό αυτή και η μητέρα της είχαν μείνει μόνες. Τώρα όμως η Λίντα έδειχνε έτοιμη να ξαναφτιά- ξει το συναισθηματικό κομμάτι της ζωής της. ΟΜάθιου ήταν αξιόλογος άνθρωπος, αν και υπερβολικά ντροπα- λός για να κάνει εκείνος το πρώτο βήμα. Η Έμιλι, από