Τριπολιτσά Μεσολόγγι: Πολιορκία και άλωση

32 ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑ – ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ: ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΚΑΙ ΑΛΩΣΗ «Μείνετε ήσυχοι και εγώ τελειώνω και τούτην την δου­ λειά». Εσηκώθηκα λοιπόν το μεσημέρι και επήγα εις την Ζαράκωβα, ηύρηκα τους άρχοντας, τους είπα: «Τι κάνετε; Κάνετε ό,τι κάνετε, υπογράψετε ό,τι σας ζητεί ο Υψηλάντης διά να τελειώσει και αυτός ο βρασμός». Και έτσι ετελείωσε και αυτό. Την ημέρα του Αγίου Ηλία, τες 20 Ιουλίου, οι Τούρκοι ήλθαν εις ημάς και επήγαν εις τους Αγιοπετρίτας και Τσακώνους. Εκείνη η ημέρα ήτον δυστυχισμένη διά ημάς, εσκοτώθηκαν δεκαπέντε Αγιοπετρίτες και δέκα Μιστριώ­ τες. Καθημερινώς είχαμε πόλεμο από το μεσημέρι έως το βράδι και το βράδι τους εμβάζαμε μέσα. Εσιμώσαμε τόσο κοντά, οπού εφέραμε Κοσμίτες διά να φτιάσουν λαγούμι εις την μεγάλη τάπια της Τριπολιτσάς. Άρχισαν οι ζωοτροφίες να ολιγοστεύουν στην Τριπολιτσά, και έδιωχναν τες ελληνικές φαμελιές από μέσα διά να μην τρώγουν το ζαερέ, και έτσι είχαμε κάθε ημέραν είδηση, τι έκαμναν και δεν έκαμναν μέσα οι Τούρκοι. Τους έφερ­ ναν εις το ορδί μου και τους εξέταζα. Νερό τους έλειψε, ερρίξαμε φλόμο εις τα τριγυρνά νερά. Οι Έλληνες επήγαιναν έως εις τα τείχη της Τριπολι­ τσάς. Μια ημέρα έμαθα από έναν Έλληνα, ότι ο Κιαμήλ­ μπεης ετοιμάζεται με μια τρακοσαριά ή πεντακοσαριά διά να υπάγει εις την Κόρινθο και έμελλε ν’ απεράσει από το Μύτικα. Εγώ σαν άκουσα αυτό (μόλον ότι ήτον ψέμμα), εγνοιάσθηκα και επήρα δέκα καβαλλαραίους και επήγα εις τον Μύτικα διά να ιδώ το στράτευμα, και αντί διακό­ σιους Τριπολιτσιώτες, οπού είχα διατάξει να μένουν εκεί,