Τριλογία της Κούβας

P E D RO J UAN GU T I É R R E Z 12 κέντρο, κοντά στην Πουέρτα δε Τολέδο. Την υπόλοιπη ζωή της η Λουθία θυμόταν πάντα εκείνο το μέρος ως το πιο κρύο και σκοτεινό στον κόσμο, κλειστό από παντού και με έναν αέρα φορτισμένο και βαρύ. Ένα μείγμα από βρόμικα πόδια, πολυφορεμένα και κακοπλυ μένα ρούχα και ένα μόνιμο άρωμα ψητού κατσαρόλας και τηγανητού τσορίθο. Η μητέρα ήταν μια γυναίκα γεροδεμένη, αυταρχική και τραχιά. Μια κυρία αποφασιστική και πραγματίστρια, που έμοιαζε να μην είχε αμφιβάλει ποτέ για τίποτα στη ζωή της. Μιλούσε με έμφαση, έπαιρ νε αποφάσεις και προχωρούσε με εκρηκτική ενέργεια. Ήταν σοπράνο και είχε τραγουδήσει σε μερικές θαρθουέλες για κάποια χρόνια. Τότε, ερωτεύτηκε απελπισμένα –καλά, όχι και τόσο απελπισμένα, απλώς ερωτεύτηκε– έναν ανθρωπάκο κοντό, περιποιημένο και σιωπηλό, με το ύφος του κλασικού κακομαθημένου παιδιού. Θαυμαστής άνευ όρων κάθε ερμηνείας της, της χάριζε λουλούδια και σοκολατάκια συνοδευ όμενα από διακριτικές κάρτες με ζευγαράκια ερωτευμένων ανάμεσα σε ροζ καρδιές. Στις κάρτες εκείνος έγραφε μόνο, με μολύβι και τρα γικό γραφικό χαρακτήρα: «Για την Καρμέλα Ατσάγα. Με εκτίμηση, ένας θαυ- μαστής, Μπ. Ρ.». Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας. Έγιναν αμέσως ζευγάρι. Εκείνη, ελα φρώς χλευαστική, τον φώναζε «ΜπεΡό» αντί να τον λέει Μπερνάρντο, όπως ήταν το όνομά του. Μπερνάρντο Ραμίρεθ. Εκείνος, από τη μεριά του, την έλεγε πάντα Καρμέλα, που ήταν το καλλιτεχνικό της όνομα. Ποτέ με το πραγματικό της όνομα: Ευσταχία. Εκείνος άρχισε να την επισκέπτεται στο σπίτι της. Επισκέψεις σύντομες, τυπικές και ευγε νείς. Μετά από δύο επισκέψεις, μίλησε με τον πατέρα και ζήτησε το χέρι της. Ο πατέρας δεν έφερε αντιρρήσεις, επειδή εκείνος ο ντροπα λός, γκρίζος και αδύναμος ανθρωπάκος ήταν ταχυδρόμος, κι επομένως είχε εξασφαλισμένο μισθό για όλη του τη ζωή. Κι έτσι, μετά από αρ ραβώνα ενός έτους, παντρεύτηκαν χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς υπερβολές. Για να αποφύγουν τα έξοδα έκαναν μόνο μια κλειστή τε λετή στις οχτώ το πρωί, αμέσως μετά τη λειτουργία των εφτά, στην εκκλησία του Αγίου Αντρές.