Τρία στην πέμπτη

Τ Ρ Ι Α Σ Τ Η Ν Π Ε Μ Π Τ Η 15 την κάνεις να κοιμηθεί. Η λέξη “σπατάλη” δεν είναι αρκετή γι’ αυτό που έγινε». «Σ’ εμένα κοιμάται πάντα μια χαρά» έκανε η Μπλουμ, ψέματα φυσικά. «Μήπως πρέπει τότε να μείνουμε μαζί;» είπε ο Μπέργερ κι έβγαλε την κόρη τους τη Μύρινα, έξι μηνών κιόλας, από τον μάρσιπο. Η Μπλουμ την πήρε κι ένιωσε να φωτίζεται ολάκερη. Μέσα της άναψε ένα εσωτερικό φως που μετά έγινε εξωτερικό. «Σταμάτα να γκρινιάζεις» του είπε, αν και με ήπιο τόνο. «Άσε με να ολοκληρώσω τη σκέψη μου». «Ναι, πρώτα εξαφανίστηκες χωρίς να αφήσεις ίχνη και σκε­ φτόσουν για εννιά μήνες» έκανε ο Μπέργερ. «Τώρα έχεις που σκέφτεσαι άλλους τόσους μήνες σχεδόν. Τι διάβολο σκέψεις είναι αυτές;» Έβγαλε από πάνω του τον μάρσιπο και τον έβαλε σε μια τσάντα που κρεμόταν από το καροτσάκι του μωρού σε μια γωνιά του χολ. Εκείνη απίθωσε προσεκτικά εκεί την κοιμισμέ­ νη Μύρινα. Ο Μπέργερ έκανε ένα βήμα προς την Μπλουμ, έπιασε προσεκτικά το μπράτσο της, την κοίταξε βαθιά στα μάτια και είπε: «Μόλι, έχουμε ένα παιδί μαζί, τα πάμε καλά οι δυο μας. Μαζί δουλεύουμε καθημερινά λίγο πολύ. Γιατί δεν υπάρχει κάτι περισσότερο;» Κι εκείνη, πρώτη φορά, δεν κοίταξε αλλού. «Ξέρεις τι συνέβη» του είπε μετά. Ο Μπέργερ άφησε σιγά σιγά το μπράτσο της. Αναστέναξε βαθιά. Είπε: «Δεν είχε καμία σχέση μ’ εμάς. Εμείς επιτέλους θα…» «Ήταν ένα σημάδι» είπε η Μπλουμ. «Ακόμη προσπαθώ να τo διαχειριστώ. Πρέπει να μου δώσεις περισσότερο χρόνο».