Τρία στην πέμπτη

A R N E D A H L 22 και τα τελευταία κολλώδη υπολείμματα από το χέρι σε όλο το τραπέζι. Σπρώχνει το χέρι του στο σημειωματάριο, ξέρει ότι γραμμένες είναι μόνον οι δεξιές σελίδες, αφήνει πίσω του μου­ τζουρωμένα δακτυλικά αποτυπώματα σε όλες τις αριστερές σελίδες που πιάνει, αλλάζει φύλλο, επιστρέφει στην αρχή. Στην αρχή των πάντων. Διαβάζει τις λέξεις που αποτελούν την εισαγωγή: «Από τότε που ο άνθρωπος σηκώθηκε στα δύο του πόδια, από τότε που γεννήθηκε η ανθρώπινη συνείδηση και από τότε που είδε η αφηρημένη σκέψη το φως της ημέρας, ονειρευόμα­ σταν να συνεχίζουμε να ζούμε. Το όνειρο για μια παντοτινή ζωή υπήρξε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κομμάτι όλων των θρησκειών, όλων των μύθων, όλων των θρύλων στην παγκόσμια ιστορία. Στην εποχή της εκκοσμίκευσης το όνειρο αυτό εγκατέ­ λειψε τον ασαφή κόσμο των μύθων, εγκατέλειψε την πορεία προς τον παράδεισο, εγκατέλειψε την κόλαση και το καθαρτή­ ριο. Το όνειρο είναι εδώ και τώρα. Σε αυτή εδώ τη ζωή. Και δεν είναι όνειρο πια. Έχουμε εδώ και πάρα πολύ καιρό αποδεχτεί ότι πρέπει να πεθαίνουμε». Ο φιλόδοξος τόνος κάνει τον νεαρό άντρα να ριγήσει μέχρι το μεδούλι. Αλλά η φωνή δεν ακούγεται πια. Το αριστερό χέρι τρέμει ακόμη. Όταν κλείνει το σημειωμα­ τάριο, αφήνει ένα φανερό αποτύπωμα παλάμης στο εξώφυλλο. Αρπάζει το μαχαίρι, σφίγγει πολύ δυνατά το χέρι γύρω του, φαίνεται να πιέζει να τρέξει αίμα από την ίδια τη λαβή. Σε λίγο το μαχαίρι ηρεμεί. Το τρεμούλιασμα υποχωρεί. Θέμα θέ­ λησης είναι όλα. Την έχει αυτή τη θέληση τώρα. Μόλις ξεκίνησε. Πρέπει να φύγουν όλα. Το φύλλο χαρτιού πρέπει να γίνει άσπρο ξανά.