Τρία στην πέμπτη
18 3 Κυριακή 5 Μαρτίου Η μαρτιάτικη αυγούλα απλώνεται πάνω από ξέρες διάσπαρ τα χιονισμένες που προβάλλουν πάνω από την επιφάνεια του νερού. Τα ελάχιστα κομμάτια πάγου επιπλέουν τριγύρω, ορισμένες επιφάνειές τους είναι αρκετά λείες για να αντικαθρε φτίσουν τις πρώτες ηλιαχτίδες του πρωινού και να τις στείλουν σαν άτακτες δέσμες να περάσουν μέσα από το πανοραμικό παράθυρο και να φτάσουν στο σκοτεινό δωμάτιο. Δεδομένης της κατάστασης του δωματίου ο χρόνος έπρεπε να είχε σπάσει τα τζάμια του παραθύρου, αλλά είναι όλα ανέπαφα, κρατούν το περισσότερο χειμωνιάτικο ψύχος μα κριά. Έχει κρύο και γύμνια εκεί μέσα, σκόνη παντού, μόνο μερικά σκαμπό υπάρχουν γύρω από ένα χαμηλό επίμηκες τραπέζι πάνω στο οποίο βρίσκεται κλειστό ένα παλιό σημειω ματάριο. Όλα αναπαύονται στο επερχόμενο χάραμα. Όλα σιγή, ηρε μία, γαλήνη. Μέχρι που ανοίγει η εξώπορτα. Ο άντρας που μπαίνει διστακτικά είναι αρκετά νέος, μαυ ροντυμένος, με ανθρακί σκούφο τραβηγμένο ίσαμε κάτω στ’ αυτιά. Τρέμει από το κρύο, πλησιάζει στο θερμαντικό στοιχείο στη μέση του δαπέδου και ανεβάζει την ένταση στο μέγιστο.
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=