Τρία στην πέμπτη

A R N E D A H L 16 «Μόλι, οι ένοχοι έγιναν καπνός» είπε ο Μπέργερ και την έπιασε ξανά από το μπράτσο. «Χωρίς ν’ αφήσουν το παραμι­ κρό ίχνος». Εκείνη κάρφωσε το βλέμμα της πάνω του, τίναξε πέρα με δύναμη το χέρι του και βρυχήθηκε: «Βρήκαμε, γαμώ τον διάολό μου, το αριστερό πόδι της Ντίαρ πριονισμένο πάνω στο κρεβάτι μας όταν πέσαμε να πηδηχτού­ με». Η ηχώ από τα λόγια της ανταμώθηκε με τ’ αγουροξυπνημέ­ να κλαψουρίσματα της Μύρινας και παρέα τις ακολούθησαν στο ασανσέρ και στην κάθοδό τους στο φρεάτιο του ανελκυ­ στήρα. Ο Σαμ Μπέργερ έμεινε να τις κοιτάζει πολλή ώρα. Οι νησίδες δεν φαίνονταν πια να εκτείνονται στο άπειρο. Και παρόλο που το διάπυρο οπτικό της πεδίο τις στρέβλωνε και τις καμπύλωνε, δεν έδειχναν πια να ’χουν πάνω από ένα μέτρο μήκος. Ο πόνος σε αυτή τη φάση αντιστεκόταν σταθερά σε κάθε περιγραφή. Τη μαχαίρωνε, διέλυε κι έσπαζε βρυχώμενος τις ακουστικές οδούς της, είχε μυρωδιά από θειάφι, γεύση από αρσενικό, έβγαζε φλόγα συγκόλλησης που έκαιγε τις οφθαλμι­ κές κόγχες της από μέσα. Μολαταύτα έκανε ένα βήμα μπροστά. Προσπάθησε να κάνει άλλο ένα, αλλά ήταν σαν να προσπα­ θούσε να περπατήσει με δύο εντελώς ανεπούλωτα κολοβώμα­ τα κάτω άκρων, το πάτωμα πίεζε και ξέγδερνε απευθείας νεύ­ ρα γυμνά, σάρκα και οστά. Κι έπεσε. Ήταν σίγουρη ότι είχε πέσει. Αλλά αντί για πτώση βρέθηκε σε ελεύθερη αιώρηση ανάμε­ σα στις νησίδες.