Τρία επί ψυχής

9 1 Το αγόρι στέκεται καμαρωτό στη μέση της πλατείας και κοιτάει την κάμερα με προκλητικά άτακτο ύφος. Πίσω του διακρίνεται μια ακαθόριστη τσιμεντένια αχλή – πρέπει να είναι οι πολυκατοικίες που περιβάλλουν την πλατεία και δια­ λύονται στο φόντο σαν ενιαία μάζα σε αποσύνθεση. Το αγόρι βρίσκεται στην περίεργη εκείνη ηλικία που τα αγόρια παύουν να θεωρούνται παιδιά· είναι μάλλον στη μεταμορφωτική επο­ χή της εφηβείας, σε κάποιο μεταίχμιο που κάτι του χαρίζει, κάτι του αφαιρεί και κάτι του υπόσχεται, επιτρέποντάς του να είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα: όψιμο παιδί, πρώιμος άντρας, αβοήθητο μωρό, πολυμήχανο πλάσμα. Ρέει απείθαρ­ χα και παλινδρομικά στα αυλάκια της διαρκούς μεταβολής του και παίζει με τις ασαφείς εντυπώσεις που προκαλεί στο μάτι. Ξαφνικά, το αγόρι αρχίζει να τρέχει πάνω στην πλατεία. Η κάμερα το ακολουθεί με πυρετικό ρυθμό. Το αγόρι είναι πολύ δυνατό και ευλύγιστο. Κάνει άλματα στο ίσωμα, πηδάει πάνω από τοιχάκια, κουτρουβαλάει στα μάρμαρα και ξανα­ σηκώνεται, βγαίνει στον δρόμο χοροπηδώντας, κλοτσάει δυ­ νατά μια μπάλα –πώς βρέθηκε εκεί η μπάλα;– κάνει απανω­ τές κωλοτούμπες και μαζί μία εντυπωσιακή ρόδα, γλιστράει στην άσφαλτο, επιδίδεται σε φιγούρες σχεδόν μπαλετικές,