Τρία επί ψυχής

ΤΡΙΑ ΕΠΙ ΨΥΧΗΣ 15 που έγραψε. Δεν ήταν σπουδαίος, ήταν όμως ικανοποιητικός. Συνέχισε το γράψιμο. 1. Δεν έχει νόημα. «Δεν έχει νόημα να διδάσκεις μαθητές που δεν θέλουν να δι­ δαχτούν. Δεν έχει νόημα να μιλάς σε μία αίθουσα που δεν σε ακούει. Εγώ μιλάω κι αυτοί λένε τα δικά τους από κάτω. Η φωνή μου χάνεται σε μία άβυσσο αδιαφορίας και μαζί της χά­ νεται και η αυτοπεποίθησή μου. Σκέφτομαι πως αν ήμουν λίγο πιο όμορφη, τα παιδιά θα συγκεντρώνονταν με μεγαλύτερη προθυμία σ’ αυτά που τους λέω. Αλλά αυτή είναι μια απλή σκέψη, που καταλαβαίνω ότι είναι ηττοπαθής και δεν αντα­ ποκρίνεται απαραίτητα στην πραγματικότητα. Μπορεί ωστό­ σο και να ανταποκρίνεται. Εν πάση περιπτώσει, δεν θέλω να κολλήσω εκεί. Θέλω να πω ότι μέσα σε αυτή την κατάσταση, μερικές φορές αισθάνομαι ότι κοροϊδεύω τον εαυτό μου και, κατ’ επέκταση, τους άλλους. Εντάξει, παραδέχομαι ότι δεν με ενδιαφέρει τόσο αν κοροϊδεύω τους άλλους. Κυρίως με πει­ ράζει που κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Κυρία Μέλπω, νιώθω ότι κάνω κακή χρήση της ζωής μου. Στέκομαι μπροστά σε έναν πίνακα ή κάθομαι στην έδρα μου και μιλάω, μιλάω, μιλάω, κι αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν. Οι περισσότεροι κοιτάνε τα κι­ νητά τους και δεν μπορώ και να τους πω τίποτα. Στο μεταξύ, το ιικό φορτίο της αδιαφορίας αυξάνεται όσο περνούν τα λε­ πτά και μαζί με αυτό αυξάνεται και η μεταδοτικότητα του ιού. Τελικά, ο ιός μεταδίδεται σε όλους, ακόμα και σε μένα. Εφό­ σον τα λόγια μου δεν ενδιαφέρουν κανέναν, στο τέλος με