Τρία επί ψυχής

ΤΡΙΑ ΕΠΙ ΨΥΧΗΣ 13 αμνησιακή σκουληκότρυπα. Τριάντα. Τι θα πει τριάντα; Δεν είχε ιδέα και, την ίδια ώρα, είχε πάρα πολλές ιδέες · όλες τους κακές. Όταν σκεφτόταν τη νέα της ηλικία, ένιωθε ένα είδος αγχώδους ταυτοτικής σύγχυσης: Πρέπει να κάνω κάτι επειδή γίνομαι τριάντα; Να βγάλω ένα τρίτο χέρι; Μία δεύτερη μύτη; Ένα εκατομμύριο ευρώ; Μήπως πρέπει να δώσω εξετάσεις για να εγκριθώ από το τοπικό παράρτημα του Παγκόσμιου Συμβουλίου Τριαντάρηδων; Οι περισσότεροι πάντως τη συμβούλευαν να μην αγχώνεται και η Άνι όφειλε να παραδεχτεί ότι το έκαναν αρκετά πειστι­ κά. Βέβαια, και μόνο το γεγονός ότι αντιμετώπιζαν την ανη­ συχία της ως ανησυχία ήταν μία ένδειξη ότι η νέα της ηλικία δικαιολογούσε την άρρητη αναστάτωσή της. «Είσαι ακόμη εξαιρετικά νέα», «η ζωή είναι μπροστά σου», «τα τριάντα δεν είναι τίποτα, τι να πω κι εγώ που είμαι…». Όλα έδειχναν ότι δεν χρειαζόταν να ανησυχεί, όμως η ίδια ένιωθε ότι στον πά­ το της φαινομενικής συγκατάβασης υπήρχαν φυτεμένες νάρ­ κες που απειλούσαν να την ξυπνήσουν βίαια από τον μακάριο ύπνο της. Μόνο που αυτή δεν κοιμόταν · ή έτσι πίστευε. Η λευκή σελίδα στην οθόνη της ήταν η φωτεινή αποσα­ φήνιση μιας ειρωνείας που ήταν προφανής από μόνη της. Οι διευκρινίσεις βέβαια έρχονται κυρίως όταν δεν τις χρειάζεσαι. Υποτίθεται ότι πληρώνουμε την ψυχολόγο μας για να μας απαλλάσσει από ήδη υπάρχοντα βάρη, όχι για να μας φορτώνει με καινούργια , σκε­ φτόταν η Άνι, γνωρίζοντας ήδη ότι στο τέλος θα το σήκωνε κι αυτό. Είχε υποσχεθεί ότι θα το κάνει· το είχε υποσχεθεί και στη Δάφνη και στον Μπάντι, τους το είχε υποσχεθεί και μαζί και χωριστά. Δεν γινόταν να υπαναχωρήσει τώρα. Θα έκανε ό,τι της ζητούσε η κυρία Μέλπω, γιατί «ήταν θέμα υγείας».