Τρία επί ψυχής

ΤΡΙΑ ΕΠΙ ΨΥΧΗΣ 11 είναι μόνο του: γύρω του υπάρχουν κι άλλα αγόρια και κορί­ τσια, που τρώνε κι εκείνα κρουασάν γελώντας δυνατά και κάνοντας πλάκες μεταξύ τους, ενώ το αφύσικα δυνατό φως του ήλιου λούζει τους πάντες με χρώματα και λάμψεις τηλεο­ πτικής ευωχίας. Η Άνι ξύπνησε ένα λεπτό πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι της. Ανασηκώθηκε απότομα, γύρισε στο πλάι του κρεβατιού, φό­ ρεσε τις παντόφλες της και αναρωτήθηκε πόσες φορές άραγε μπορεί ένας άνθρωπος να δει το ίδιο όνειρο στη ζωή του. Το να βλέπεις τον νεκρό παιδικό σου φίλο στον ύπνο σου την ημέρα των γενεθλίων σου δεν είναι και το καλύτερο πράγμα του κόσμου , σκέ­ φτηκε, αλλά με αυτό θα μπορούσε να ασχοληθεί διεξοδικά πιο μετά. Τώρα είχε δουλειά. Ήταν 11 Απριλίου και ο Πειραιάς είχε ήδη μπει με αποφασι­ στικά βήματα σε ανοιξιάτικα χωράφια· η μέρα μεγάλωνε, οι γνωστοί της Άνι γίνονταν σταδιακά πιο ευδιάθετοι, οι φίλοι και οι συνάδελφοί της έκαναν σχέδια για το καλοκαίρι, και οι ρημαγμένες νεραντζιές στη γειτονιά της έβγαζαν εκείνα τα λευκά άνθη που μυρίζουν υπέροχα για λίγο κι έπειτα σκορπί­ ζονται από τον αέρα στο πεζοδρόμιο κάνοντάς το να μοιάζει με φυτικό κέντημα. Η ατμόσφαιρα μύριζε υγρή λουλουδένια ζέστη, το κλίμα ήταν κατάστικτο με απροσδιόριστες νύξεις. Στην Άνι άρεσε πολύ αυτή η εποχή, αν εξαιρέσει κανείς την εκνευριστική εφίδρωση που της προκαλούσε τις πιο άβολες στιγμές – για παράδειγμα στο φροντιστήριο όπου δίδασκε Αγγλικά. Ήξερε πάντα ότι θα σπούδαζε αγγλική φιλολογία η