Το χρυσό βραχιόλι

24 ΣΟΦΙΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ περάσεις, πρέπει να κάνεις αυτό που θα σου πω. Θα ρίξεις το βάρος στην Έκθεση, τη Βιολογία και τη Χημεία. Εκεί θα τα γράψεις όλα καλά. Τρεις οκτώ είκοσι τέσσερις, μου λέει – υπολόγιζε να γράψω οκτώ και στα τρία μαθήματα. Συν δύο να πιάσεις από τη θεωρία της Φυσικής, περνάς. Αν δεν μου το έλεγε αυτό, νομίζω δεν θα είχα περάσει. Γιατί δεν επρόκειτο να μάθω σε δυο μήνες αυτά που μάθαιναν οι άλλοι σε τρία χρόνια. Και όντως, έτσι έγινε. Πάντα το θυ- μάμαι και λέω, να τον έχει ο Θεός καλά. Τη μέρα που βγήκαν τα αποτελέσματα ήμουν στην Κα- βάλα. Τηλέφωνα δεν είχαμε τότε. Μία ξαδέλφη που είχα στη Θεσσαλονίκη είχε αναλάβει να στείλει τηλεγράφημα. Ένα απόγευμα, λοιπόν, βλέπω έναν συμμαθητή μου που είχε δώσει κι αυτός. Και μου λέει, πέρασα. Εγώ πάγωσα. Ρωτάω, πώς το έμαθες; Πήρε τηλέφωνο, είπε, ο τάδε φίλος μου –ήταν γιατρός ο μπαμπάς του και είχαν τηλέφωνο στο σπίτι– και μου το είπε. Εγώ ζεματίστηκα. Γυρνάω στη μαμά μου, λέω, μαμά, αυτό κι αυτό. Και το πρωί χτυπάει το κου- δούνι κι έρχεται ένας με ένα τηλεγράφημα. Το πήρα, λέει, από χθες το απόγευμα, αλλά δεν σας το έφερα, να μη σας ανησυχήσω (σκάει στα γέλια). Να σας πω ότι πήρα το τηλεγράφημα και το καρφίτσωσα εδώ (δείχνει το στήθος της) και άρχισα να κάνω βόλτες μέ- σα στο σπίτι (γελάει δυνατά). – Πέρασα, ρε μαμά, πέρασα. Ημαμά έλεγε, δεν μπορείς να σπουδάσεις, προσγειώσου,