Το χρυσό κλουβί

Τ Ο Χ Ρ Υ Σ Ο Κ Λ Ο Υ Β Ι 15 Αυτές ήταν οι στιγμές που της επέτρεπε να λάμψει. Κι ενώ τ’ άλλα δωμάτια, φωτεινά, ψηλοτάβανα και άνετα, είχαν μοντέρνα διακόσμηση, το δωμάτιο εργασίας του Τζακ ήταν πιο βαρύ, φέροντας ξεκάθαρα την αντρική σφραγίδα. Είχε βάλει τα δυνατά της σε αυτό το δωμάτιο, περισσότερο απ’ ό,τι στην κρεβατοκάμαρα της Ζιλιέν και στο υπόλοιπο διαμέρισμα. Ο Τζακ θα περνούσε πολλές ώρες εδώ και θα έπαιρνε σημαντικές απο­ φάσεις, που θα επηρέαζαν το μέλλον της οικογένειάς τους. Το λιγότερο που μπορούσε να κάνει ήταν να του προσφέρει ένα καταφύγιο, ένα άδυτο, εδώ πάνω, ακριβώς κάτω απ’ τα σύννεφα. Η Φέι πέρασε ικανοποιημένη το χέρι της πάνω από το γραφείο του Τζακ, ένα έπιπλο σε ρουστίκ στιλ, το οποίο ανήκε κάποτε στον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και το είχε αγοράσει η ίδια από τον οίκο δημοπρασιών Bukowskis. Ο Τζακ δεν ήταν κανένας φοβερός φαν του Μπέργκμαν, προτιμούσε ταινίες με τον Τζάκι Τσαν ή κωμωδίες με τον Μπεν Στίλερ, αλλά του άρεσε, όπως και στη Φέι, ένα έπιπλο με παρελθόν. Όταν έδειχναν σε καλεσμένους το σπίτι, ο Τζακ χτυπούσε πάντα δυο φορές την παλάμη του στην επιφάνεια του γραφείου και εξηγούσε, τάχα μου αδιάφορα, ότι το όμορφο έπιπλο κοσμού­ σε κάποτε την οικία τού παγκόσμιας φήμης σκηνοθέτη. Κάθε φορά η Φέι χαμογελούσε, γιατί τη στιγμή που έλεγε αυτά τα λόγια τα βλέμματά τους συναντιόνταν. Ήταν άλλο ένα από τα χιλιάδες πράγματα που μοιράζονταν στη ζωή τους. Τα βλέμματα οικειότητας, οι μικρές στιγμές που έχτιζαν μια σχέση. Βούλιαξε στην καρέκλα γραφείου πίσω από τον υπολογιστή, έκανε μισή στροφή και βρέθηκε να κοιτάζει το παράθυρο. Έπεφτε χιόνι, που μετατρεπόταν σε λάσπη κάτω στον δρόμο. Γέρνοντας λίγο μπροστά, είδε ένα αυτοκίνητο να παλεύει να προχωρήσει μέσα στο σκοτεινό βράδυ του Φλεβάρη. Στην οδό Μπανέρ ο οδηγός έστριψε το τιμόνι και εξαφανίστηκε προς την πόλη. Για