Το χρυσό κλουβί

Τ Ο Χ Ρ Υ Σ Ο Κ Λ Ο Υ Β Ι 21 το μαλακό δέρμα. Η Φέι παρέμεινε ακίνητη. Σε αντίθεση με το δικό της διακριτικό λιπ γκλος της Lancôme, αυτό που φορούσε έκανε τα χείλη της να κολλάνε και μύριζε ελαφρώς συνθετικό. Ο Τζακ άνοιξε προσεκτικά το ψυγείο. Ακόμη δεν την είχε δει. Κινούνταν αθόρυβα, πιστεύοντας μάλλον ότι εκείνη και η Ζιλιέν κοιμόνταν. Η Φέι τον περιεργαζόταν από τη θέση της στο σκοτεινό καθι­ στικό. Σαν μια ξένη που κατασκόπευε από κάποιο παράθυρο, μπορούσε να παρακολουθεί τον άντρα της χωρίς εκείνος να ξέρει ότι ήταν αντικείμενο παρατήρησης. Συνήθως ο Τζακ ήταν μες στην ένταση. Τώρα που νόμιζε ότι δεν τον έβλεπε κανείς, κινού­ νταν διαφορετικά. Ανέμελα, σχεδόν απρόσεκτα. Το ψηλό κορμί του ήταν ελαφρώς σκυφτό, όχι πολύ, αλλά αρκετά για να κατα­ λάβει η Φέι, που τον ήξερε καλά, τη διαφορά. Το πρόσωπό του ήταν πιο χαλαρωμένο, χωρίς εκείνη τη μόνιμη ρυτίδα ανησυχίας που είχε τώρα τελευταία ακόμα και σε κοινωνικές επαφές και εκδηλώσεις, περιστάσεις τόσο στενά συνυφασμένες με την κα­ ριέρα του, με τη ζωή τους, αφού τα γέλια και οι καμπανιστοί ήχοι ποτηριών μπορούσαν να μεταφραστούν σε συμφωνίες πολλών εκατομμυρίων την επομένη. Θυμήθηκε πώς ήταν ο Τζακ νέος, όταν πρωτογνωρίστηκαν. Το σκανταλιάρικο βλέμμα του, το χαρούμενο γέλιο του, τα χέρια του, που έπρεπε να την αγγίζουν συνεχώς, χέρια που δεν τη χόρταιναν. Το φως από το εσωτερικό του ψυγείου έπεφτε στο πρόσωπό του κι εκείνη δεν μπορούσε να ξεκολλήσει το βλέμμα της από πάνω του. Τον αγαπούσε. Αγαπούσε τις φαρδιές του πλάτες. Αγαπούσε τα μεγάλα του χέρια, που τώρα κρατούσαν το κουτί με τον χυμό και το έφερναν στα χείλη του. Σύντομα θα ήταν πάνω της, μέσα της. Ω, πόσο το λαχταρούσε. Μπορεί να ήταν η λαχτάρα που έκανε το κορμί της να κινηθεί,