Το ξιδοκόριτσο

1 6 | A N N E T Y L E R σακούλα, έβγαλε το μήλο του. «Πηκτίνη! Πηκτίνη!» είπε στον Πιοτρ,κουνώντας το μήλο κάτω απ’ τη μύτη του. «Μπανάνες είναι θαυματουργή τροφή» είπε γαλήνια ο Πιοτρ και πιάνοντας τη δική του άρχισε να την ξεφλουδίζει.Το πρόσω­ πό του ήταν σχεδόν εξαγωνικό,πρόσεξε η Κέιτ — τα ζυγωματικά του φάρδαιναν σε δύο αιχμές, οι γωνίες της κάτω γνάθου τού πρόσφεραν άλλα δύο σημεία απ’ όπου οι γραμμές κατέβαιναν ως το πιγούνι, και οι μακριές τούφες των μαλλιών του χώριζαν στη μέση, πάνω απ’ το μέτωπό του, σχηματίζοντας το κορυφαίο σημείο του εξαγώνου. «Χώρια τα αυγά» είπε. «Αυγά κότας! Τόσο ευφυώς αυτάρκη». «Η Κέιτ μού ετοιμάζει το μεσημεριανό μου σάντουιτς κάθε βράδυ πριν πέσει για ύπνο» είπε ο δόκτωρ Μπατίστα. «Είναι πολλή νοικοκυρά». Η Κέιτ πετάρισε τα βλέφαρα. «Αλλά φιστικοβούτυρο;» είπε ο Πιοτρ. «Ε,ναι». «Μάλιστα» είπε ο Πιοτρ μ’ έναν αναστεναγμό. Έπειτα της έρι­ ξε ένα βλέμμα όλο λύπη.«Αλλά είναι ομορφούλα». «Πού να δεις την αδελφή της». «Ρε πατέρα!» είπε η Κέιτ. «Τι;» «Και πού είναι αδελφή;» ρώτησε ο Πιοτρ. «Βασικά, η Μπάνι είναι δεκαπέντε χρονώ. Ακόμη σχολείο πάει». «Οκέι» είπε ο Πιοτρ κι έστρεψε πάλι το βλέμμα του στην Κέιτ.