Το ξέφωτο

ΤΟ ΞΕΦΩΤΟ 41 Η ματιά της, κλειδωμένη από ώρα στη μορφή του, συνα- ντήθηκε για πρώτη φορά με τη δική του. Τι περίεργο παιδί! Αλλά είχε κάνει λάθος, δεν ήταν γνώριμος καθόλου. Ίσα ίσα. Ποτέ στη ζωή της δεν είχε δει κάποιον σαν κι αυτόν. Τόσο αφρόντιστος και φτωχικά ντυμένος.Τόσο ανέγγιχτος κι αδι- άφορος που ξεχωρίζει. Τόσο γυμνός και τόσο οχυρωμένος. Η Ιφιγένεια απέστρεψε το βλέμμα ντροπιασμένη, χωρίς να ξέρει ακριβώς γιατί. Πάνω στην ώρα. Δίπλα της, ο Κω- σταντής έσφιγγε και ξέσφιγγε τις γροθιές του και καθάριζε τον λαιμό του. Ετοιμαζόταν να μπει στην κουβέντα των με- γάλων, συνειδητοποίησε με τρόμο η Ιφιγένεια. Το μουστάκι του πατέρα θα εκσφενδονιζόταν στα ουράνια και θα ξέχναγε να κατέβει, έτσι κι έκανε ο Κωσταντής κάτι τόσο ξεδιάντρο- πο και τολμηρό.Και όχι μόνο θα έμπαινε –μωρό πράγμα– σε σοβαρές κουβέντες των μεγάλων, αλλά θα έπαιρνε και το μέρος του Κουμουνδούρου. Και θα τον έλεγε και συντηρητι- κό. Η καρδιά της Ιφιγένειας πήρε ένα σάλτο κι ύστερα έπε- σε σαν βαρίδι μες στα παπούτσια της. Ο Κωσταντής ήταν επαναστάτης. Ο Κωσταντής ήταν κατά των Τούρκων – λες και δεν είμαστε όλοι,σκέφτηκε εκείνη με κάποιο εκνευρισμό. Κοίταξε γύρω της να βρει συμπαράσταση, αλλά χωρίς επι- τυχία. Η μητέρα της μιλούσε λίγο πιο πέρα, στο κέντρο μιας όμορφης παρέας χαμογελαστών γυναικών. Η Ευδοκία είχε εξαφανιστεί. Ο Γιώργης προσπαθούσε να εξαφανιστεί, γιατί είχε κι αυτός παρατηρήσει ό,τι και η Ιφιγένεια.Βοήθεια από πουθενά λοιπόν. Και ο Κωσταντής άνοιγε το στόμα του για να μιλήσει...