Το ξέφωτο

ΤΟ ΞΕΦΩΤΟ 37 «Α,Θανάση, και πώς μπορεί να είναι κανείς καλά, τέτοιες μέρες που ζούμε;» αποκρίθηκε με κάποιο στόμφο ο Κολάκης. Μαζεύτηκαν κι άλλοι τριγύρω, αναγνωρίζοντας τα σημά- δια της συζήτησης που ετοιμαζόταν να ξεκινήσει. Όλοι θέ- λανε να ακούσουν και να πουν τη γνώμη τους για τη μητέρα Ελλάδα και τον βασιλιά, για τα κόμματα, τις ξένες δυνάμεις και τους Οθωμανούς. «Πάλι διαλύθηκε η Βουλή, ξανά εκλογές τον άλλο μήνα» συνέχισε ο Κολάκης με απόλυτη δυσαρέσκεια. «Εγώ να σου πω, είμαι αισιόδοξος» είπε ο Θανάσης του Φλόκα. «Με τον Τρικούπη στη διαβατική κυβέρνηση, λέω πως οι εκλογές θα γίνουν χωρίς πολλή νοθεία. Ακόμα κι ο βασιλιάς μοιάζει να έβαλε μυαλό και θ’ ανακατεύεται τώρα λιγότερο στα πράματα της Ελλάδας. Ο Τρικούπης έχει όρα- μα...» «Σαν όλους τους νέους, Θανάση μου, σαν όλους τους νέ- ους» τον διέκοψε ο Κολάκης. «Αλλά αυτά για μας τους υπό- δουλους Έλληνες είναι ψηλές φιλοσοφίες. Εμείς χρειαζόμα- στε πολιτικούς με πείρα και τα πόδια να πατάν στη γη». Δεν μίλησε ο κυρ Θανάσης γιατί ήξερε τις απόψεις του φίλου του και δεν ήθελε να τον δυσκολέψει μπροστά σε τόσο κόσμο. Δεν συμφωνούσε, μα δεν τον αδικούσε κιόλας. Τι να πει ο έρημος; Αφού ο αδερφός του ο Αυγερινός Αβέρωφ έβγαινε χρόνια τώρα βουλευτής στη Χαλκίδα,που ανήκε στο ελεύθερο κράτος της Ελλάδας. Τελευταία τον γράψανε κι οι εφημερίδες,ανάμεσα στους 82 «στηλίτες» που βοήθησαν τον Βούλγαρη να κάνει τα αίσχη του στη Βουλή και τόσες ξεδιά-