Το ξανθό κορίτσι της Σαντορίνης

8 | Μαρίζα Κωχ αμπάρι του πλοίου. Ο κυρ Φώτης τού χαμογέλασε και του έκλεισε το μάτι! Ενώ στο ένα του χέρι κρατούσε δύο μαξιλαροθήκες γεμάτες με τα δικά μας ρούχα και με το άλλο, που του έλειπαν δύο δάχτυλα, προσπαθούσε με κόπο να κρατηθεί από τη σχοινένια κουπαστή της ξύλι- νης ανεμόσκαλας που είχε κατεβάσει το πλοίο για τους επιβάτες και τις μικρές αποσκευές τους – τα μεγάλα εμπο- ρεύματα τα είχαν φορτώσει από νωρίς στο αμπάρι, σε μεγάλες κλούβες, με το όνομα του κάθε νησιού, όπου θα έπιανε το πλοίο. Μέσα σ’ ένα λαδωμένο τετράδιο ο κυρ Φώτης είχε γράψει ένα κατεβατό με μεγάλα γράμματα. Ό,τι του είχαν δώσει να συνοδεύσει και ό,τι του είχαν παραγγείλει από το νησί. Διάβαζε δυνατά για να σιγουρευτεί ότι δεν ξέ- χασε τίποτα: Δύο κορίτσια της Μαργαρίτης του παπά Τέσσερις τενεκέδες λάδι για το μπακάλικο του Σιγάλα Δύο τσουβάλια τρίμματα μακαρόνια Ένα σακί ζάχαρη Δύο πεντόκιλα σαρδέλες Μια κούτα τσιγάρα χύμα Δύο οκάδες καφέ Τέσσερις οκάδες χαλβά Μια κούτα με διάφορα για την κάναβα * του Ρούσσου. * Οινοποιείο.