Η ωραιότερη ιστορία που γράφτηκε ποτέ: Το χαμένο βιβλίο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 12 ροές, για να εμπλακούν σε μια ξιφομαχία ή για να μεταμορφωθούν σε βατράχια με κάποιο ξόρκι που σκάρωναν με λέξεις δικής τους επινόησης. Ωστόσο, πιο πολύ απ’ όλα τους άρεσε να κυνηγούν δράκους. Γιατί η Βαρκελώνη ήταν μια πόλη δράκων. Σύμφω- να με τη θεία τους την Μπέα, ήταν περισσότερα από χίλια τα φολιδωτά εκείνα πλάσματα που κρύβονταν σε δρόμους, πλατείες και λεωφόρους, περισσότερα απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη πόλη του κόσμου. Αναμφι- σβήτητα είχε δίκιο, γιατί κάτι τέτοια τα ήξερε καλά η θεία Μπέα. Κι ακόμα κι αν υπερέβαλε λίγο, δεν το παράκανε. Οι δράκοι ήταν κυριολεκτικά παντού: σε κοιτούσαν εξεταστικά με τα σκούρα πέτρινα μάτια τους από τις εκκλησίες και τους πύργους της Σιουτάτ Βέλια, της παλιάς πόλης, σκαρφάλωναν σε φανοστάτες, έφτυ- ναν νερό από τα στόματά τους σε μαρμάρινα σιντρι- βάνια ή μεταμορφώνονταν σε κομψά ρόπτρα. Οκτώ μπρούτζινοι δράκοι γύρωαπό το μνημείο τουΚολόμβου κρατούσαν τις ασπίδες τους με ύφος επίσημο. ΗΆλμπα και ο Ντιέγκο είχαν μετρήσει πάνω από είκοσι σε διά- φορα αγάλματα του Σαν Τζόρντι, του Άγιου Γιώργη των Καταλανών, προστάτη της Βαρκελώνης. Και μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές των κυνηγετικών τους αποστολών ήταν όταν εντόπισαν, στα μπαλκόνια του