Το χαμένο κορίτσι

12 Όλοι ξέρουν πως τα κορίτσια δεν είναι καλά στα Μαθη­ ματικά. Γιατί δηλαδή περιμένει από εμένα να κάνω τη διαφορά; «Θέλω να παντρευτώ και να γίνω νοικοκυρά σαν εσένα, μαμά» είπα. «Τι τη χρειάζομαι τη γεωμετρία για να κάνω κάτι τέτοιο;» Με κοίταξε ενοχλημένη. Το σκούρο βλέμμα της σκλή­ ρυνε, σαν να έστελνε την ακτίνα του Φλας Γκόρντον στο μυαλό μου. «Δε χρειάζεσαι τη γεωμετρία για να γίνεις νοικοκυρά, Μπεθ» είπε σιγά. «Πρέπει να είσαι όμως έξυπνη». Άουτς. Μου ήρθε εκείνη την ώρα να κάνω το πιάτο της να πε­ τάξει στον αέρα και να σπάσει στο ταβάνι πάνω από το κεφάλι της. Οι γονείς μου όμως δεν ήξεραν για τις δυνάμεις μου. Τις αποκαλώ τα «κόλπα» μου κι είναι το μικρό μου μυστι­ κό. Και σκοπεύω να τις κρατήσω κρυφές, αφού η μαμά και ο μπαμπάς ήδη με θεωρούν προβληματικό παιδί. Ο μπαμπάς πετάχτηκε από το τραπέζι και άνοιξε το ραδιόφωνο. Δεν του αρέσει όταν κάνουμε έτσι η μαμά κι εγώ. «Απόψε θα μιλήσει ο πρόεδρος Τρούμαν» είπε. «Το ήξερες πως ξεκίνησε από αγρότης;» «Αχ, όχι, μπαμπά» είπα σαρκαστικά. «Δε μας το έχεις ξαναπεί ποτέ. Μόνο χίλιες φορές ίσως. Πώς ένας αγρότης έγινε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών». Η μαμά σηκώθηκε διπλώνοντας την πετσέτα της και άρχισε να μαζεύει τα πιάτα του βραδινού. «Τι κάθεσαι και