Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων

Τ Ο B I B Λ Ι Ο Π Ω Λ Ε Ι Ο Τ Ω Ν Μ Ι Κ Ρ Ω Ν Θ Α Υ Μ Α Τ Ω Ν 13 λισσα του Χιονιού και με την ίδια προδιάθεση με τη βασί- λισσα να μην επιτρέπει στην παγωμένη της καρδιά να νιώσει συμπόνια για την καθημερινή εγκατάλειψη του γιου της. Τον βιβλιοπώλη δεν τον ένοιαζε ο δείκτης νοημοσύνης του Όλιβερ και προσπαθούσε να αγνοεί τα οικογενειακά δράματα που ζούσε, αλλά ήξερε να εκτιμά στη σωστή τους διάσταση τις παρατηρήσεις του αγοριού. Μια φορά, όταν ακόμη ο Έντουαρντ πίστευε πως πιθα- νότατα η παρουσία του αγοριού στο τμήμα της ιστορίας θα ήταν προσωρινή, τον ρώτησε γιατί περνούσε εκεί τα απο- γεύματα. «Δεν προτιμάς να παίζεις κουίντιτς με τους φίλους σου;» «Δεν έχω φίλους» του είχε απαντήσει καθισμένος στο πάτωμα, ανάμεσα σ’ ένα σωρό βιβλία. «Δεν είναι απαραίτητο να είναι φίλοι σου για να παίξεις μαζί τους» ανασκεύασε ο κύριος Λίβινγκστον, έχοντας συ- νείδηση ότι ούτε και η δική του ατζέντα ξεχείλιζε από ονό- ματα φίλων. «Μου αρέσει εδώ». Εκείνο το ίδιο απόγευμα, ο βιβλιοπώλης μίλησε πάλι στην κυρία Τουίστ. «Εδώ δεν είναι παιδικός σταθμός, δεν μπορείτε ν’ αφή- νετε τον γιο σας κάθε απόγευμα». «Σας έχω ήδη ζητήσει να μου δώσετε μία τιμή ανά ώρα» απάντησε όλο αξιοπρέπεια η Βασίλισσα του Χιονιού με τον χαρτοφύλακα στο ένα χέρι και το κινητό της στο άλλο. Η δικηγόρος, πιστή στην αρχή ότι τα πάντα έχουν μία τιμή σε αυτόν τον κόσμο, αδυνατούσε να καταλάβει ότι το