Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων

10 του βιβλιοπωλείου μία νύχτα έναστρη για να καταλάβει γιατί ο ιδιοκτήτης του του είχε δώσει αυτό το όνομα – κατά την άποψη του κυρίου Λίβινγκστον το κριτήριο ήταν πολύ καλύτερο από της κυρίας Τουίστ για τον μοναχογιό της. Το ψηλό ταβάνι με τα ξύλινα δοκάρια του δευτέρου ορόφου στεφάνωνε μεγαλόπρεπα ένας αξιοπρόσεκτος γυάλινος φεγγίτης σε σχήμα πυραμίδας. Στη διάρκεια της ημέρας ίσα που άφηνε το φως να περνάει, ένα φως συχνά μουντό στο βροχερό Λονδίνο, αν όμως κάποιος έμπαινε στον κόπο να υψώσει το βλέμμα μια γαλήνια και ξάστερη νύχτα, είχε υπέροχη πανοραμική θέα στον έναστρο φεγγαρόλουστο ουρανό. Μαζί με τη στριφογυριστή σκάλα, ο ιδιοκτήτης του Moonlight Books θεωρούσε τον φεγγίτη του ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματά του. Ο Έντουαρντ Λίβινγκστον, που είχε μια μακρινή συγ- γένεια με τον Σκοτσέζο γιατρό, πολέμιο της δουλείας και εξερευνητή που ανακάλυψε τους καταρράκτες του ποταμού Ζαμβέζη –που ο ίδιος τους βάφτισε «καταρράκτες Βικτό- ρια»–, είχε υποκαταστήσει τους χάρτες και τα ημερολόγια του βικτοριανού προγόνου του με το πολύ λιγότερο ταξι- δεμένο χαρτί των αγαπημένων του βιβλίων. Ως καλός βι- βλιοπώλης, ο Κόσμος του ήταν το βιβλιοπωλείο του, το Κράτος του το διάβασμα και το Σύνταγμά του οι τίτλοι και οι συγγραφείς που είχε μηχανογραφήσει και μερικά χρόνια σε αλφαβητική σειρά κι ας ήταν ικανός να βρίσκει από μνήμης, ακόμα και στη χειρότερή του μέρα, οποιοδήποτε αντίτυπο του ζητούσε ο πελάτης. Η ημέρα που ο Όλιβερ Τουίστ νίκησε με τη συγκλονιστι-