Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων

Τ Ο B I B Λ Ι Ο Π Ω Λ Ε Ι Ο Τ Ω Ν Μ Ι Κ Ρ Ω Ν Θ Α Υ Μ Α Τ Ω Ν 9 είχε τακτοποιήσει τα βιβλία στο μαγαζί του σύμφωνα με τη δική του φιλοσοφία ανάγνωσης: οι κλασικοί στον κάτω όρο- φο και οι σύγχρονοι συγγραφείς στον επάνω, όπου βρίσκο- νταν και η φιλοσοφία, τα ταξιδιωτικά, οι χάρτες, η θεολο- γία, η ιστορία και οι άλλοι επιστημονικοί τομείς, ώστε ούτε οι πιο μοντέρνοι συγγραφείς να μην μπορούν να απο- φύγουν το άγρυπνο βλέμμα του Αριστοτέλη, του Πλούταρ- χου, του Θουκυδίδη, του Βολταίρου, του Ρουσσώ ή του Καντ, άξιων θεματοφυλάκων του μοντερνισμού. Με δάπε- δο από γυαλισμένο ξύλο, γκρινιάρικο λόγω ηλικίας, και τοίχους που το χρώμα τους είχε ξεχαστεί –ίσως βιολετί τον παλιό καλό καιρό– πίσω από τις τεράστιες βιβλιοθήκες που ξεχείλιζαν βιβλία, οι δύο όροφοι του βιβλιοπωλείου επικοι- νωνούσαν με μία μόνο στριφογυριστή σκάλα, που τα σκα- λοπάτια της, ξύλινα κι αυτά, αγκάλιαζε ένα όμορφο μαύρο κάγκελο από περίτεχνα σφυρηλατημένο σίδερο με ωραία τριαντάφυλλα και μοτίβα φυτών σκαλισμένα πάνω στο ίδιο μέταλλο. Ο κύριος Λίβινγκστον πίστευε ότι, για να ανέβεις να απολαύσεις τους συγγραφείς του επάνω ορόφου, όφειλες να έχεις διαβάσει μεγάλο μέρος από τους συγγραφείς του κάτω ορόφου, εξού και η ασυνήθιστη εκείνη διάταξη. Συ- νήθιζε να κάνει μεγαλόφωνα σχόλια δίπλα από αυτά τα εκπληκτικά αρ νουβώ κάγκελα, αλλά, αν οι παρατηρητικοί πελάτες δεν είχαν εκλείψει στον αιώνα μας, σίγουρα θα παρατηρούσαν ότι ο βιβλιοπώλης χάιδευε απαλά με τα ακροδάχτυλά του τη σκούρα επιφάνειά τους κάθε φορά που ανέβαινε ή κατέβαινε αυτή τη θαυμαστή σκάλα. Έπρεπε να σηκώσει κανείς το βλέμμα προς την οροφή