Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων

7 1 Ο κύριος Λίβινγκστον έβρισκε απαράδεκτο το ότι η Ρομπέρ- τα Τουίστ είχε βαφτίσει τον μοναχογιό της στον πρεσβυτε- ριανό ναό του Αγίου Ανδρέα και τον είχε βγάλει Όλιβερ. Κι όχι επειδή είχε τίποτα κατά των πρεσβυτεριανών ενοριτών ή κατά του φρικαλέου τρούλου του Αγίου Ανδρέα, αλλά επειδή ήταν πεπεισμένος ότι χρειαζόταν πολύ θράσος για να εγκαταλείπει στην πόρτα του βιβλιοπωλείου του, Δευ- τέρα με Παρασκευή, ένα αγοράκι ονόματι Όλιβερ Τουίστ. Ο Έντουαρντ Λίβινγκστον είχε χάσει το μέτρημα, δεν ήξερε πια πόσα χρόνια ήταν βιβλιοπώλης. Δεν επρόκειτο για επαγγελματικό πάθος, ήταν θέμα επιβίωσης: ο κύριος Λίβινγκστον καταλάβαινε καλύτερα τα βιβλία από τους ανθρώπους. Αν και αυτή η τελευταία παρατήρηση δεν ήταν απολύτως σωστή –υπάρχουν εξαιρέσεις ακόμα και για τον πιο επιτήδειο βιβλιοπώλη–, γιατί η ζωή σ’ ένα βιβλιοπωλείο είχε πολλά βιβλία και λίγους πελάτες. Στο βιβλιοπωλείο του μοστράριζε καμαρωτή η μπλε τα- μπέλα με τα λευκά γράμματα που έγραφε: «ΜOONLIGHT BOOKS». Στεγαζόταν σε ένα παλιό διώροφο κτίριο σε ένα δρομάκι της συνοικίας Τεμπλ. Στο ίδιο σημείο, σε όχι και