Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων

18 κανενός, τόπος συνάντησης ζωγράφων, σκιτσογράφων, χαρακτών, διαφημιστών, σχεδιαστών και άλλων επιφανών μάγων του χρωστήρα. Τον πάγκο με αυτούς τους θησαυρούς συμπλήρωνε μία μικρή βάση, πάνω στην οποία βρισκόταν μια προθήκη με απαλό φωτισμό. Στο εσωτερικό της, ο κύριος Λίβινγκστον, είχε τοποθετήσει, ανοιχτό, το πρωτότυπο ημερολόγιο του εξερευνητή προγόνου του: Χαρτογραφικές, ζωολογικές, βοτα- νικές και γεωλογικές παρατηρήσεις για τη νότια Αφρική (1849-1851). Επρόκειτο για το χειρόγραφο τετράδιο του δόκτορος Ντέ- ιβιντ Λίβινγκστον, που ο βιβλιοπώλης είχε κληρονομήσει από μία άκληρη θεία πριν από καμιά δεκαριά χρόνια. Αν και ο Έντουαρντ κρατούσε το ιστορικό οικογενειακό του κειμήλιο σ’ εκείνη τη μικρή, εντελώς απλή προθήκη, όσοι τον γνώριζαν ήξεραν πόσο το εκτιμούσε. Πρόσεχε τόσο πολύ το χειρόγραφο, που δεν είχε καν συμφωνήσει να το δείξει στον Όλιβερ, παρ’ όλες τις διαμαρτυρίες του αγο- ριού, γιατί το ύψος της προθήκης δεν του επέτρεπε να περιεργαστεί το θαύμα του εξερευνητή. Ίσως λόγω αυτής της μικρής αναρχικής νησίδας ανάμεσα στις πειθαρχημένες θάλασσες του καλά τακτοποιημένου βι- βλιοπωλείου του ή ίσως επειδή δεν είχε κερδίσει ποτέ το Βραβείο Σκρουτζ του πιο γκρινιάρη βιβλιοπώλη της χρονιάς, παρότι υπήρξε τρεις φορές υποψήφιος, ο κύριος Λίβινγκστον δεν άργησε να ξεμουτρώσει και να παραβλέψει τις αρχές του που του έλεγαν να μη δίνει σημασία στις σωστές συμβουλές ενός παιδιού. Εκείνο το ίδιο απόγευμα κρέμασε μία πινακί- δα στην πόρτα τουMoonlight Books: ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΒΟΗΘΟΣ.