Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων

16 ώρα να προσλάβει κάποιον νεότερο, που θα του έδινε ένα χεράκι με τις παραγγελίες και τη μεταφορά των βιβλίων από τα σκαλιά της καμαρωτής στριφογυριστής του σκάλας. «Ελπίζω να μην αναφέρεσαι στον εαυτό σου» αντιγύρι- σε ο κύριος Λίβινγκστον στον φιλοξενούμενό του όταν αυτός του πρότεινε την ιδέα. «Όχι. Χρειάζομαι όλο τον χρόνο μου για να γίνω…» «…ο πιο νέος αστροναύτης στον κόσμο. Ναι, το ξέρω». «Να προσλάβετε έναν φοιτητή. Είναι χειροδύναμοι και δεν τους πειράζει να δουλεύουν με μειωμένο ωράριο». «Δεν συνηθίζω να ακολουθώ τις συμβουλές ενός εξά- χρονου μυξιάρικου». «Είμαι οκτώ ετών, δύο μηνών και τριών εβδομάδων». «Ό,τι πεις» γρύλισε ο κύριος Λίβινγκστον διαβάζοντας τον τίτλο του βιβλίου που κρατούσε ο συνομιλητής του. «Αυτό το βιβλιοπωλείο το διευθύνω εγώ, όχι τα παιδιά-α- στροναύτες των δορυφόρων του Δία». Αν είναι δυνατόν να υπάρχουν κουδουνάκια με ήχο που φέρνει μελαγχολία, αυτά θα είναι σίγουρα τα κουδουνάκια της πόρτας του Moonlight Books. Το κουδούνισμά τους ανήγγειλε την είσοδο καινούργιων πελατών ή την έξοδο κάποιου από αυτούς που βρίσκονταν μέσα, και ο Έντου- αρντ Λίβινγκστον κατάλαβε ότι έπρεπε να κατέβει και να αναλάβει την ταμειακή μηχανή. «Και να ξέρεις» είπε ο βιβλιοπώλης ενώ όλη η ραχοκοκα- λιά του έτριξε με το που σηκώθηκε όρθιος «ότι, αν προσλά- βω κάποιον με μειωμένο ωράριο για να με βοηθάει, δεν θα είναι γιατί το αποφάσισες εσύ, αλλά εξαιτίας του βάρους