Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων

Τ Ο B I B Λ Ι Ο Π Ω Λ Ε Ι Ο Τ Ω Ν Μ Ι Κ Ρ Ω Ν Θ Α Υ Μ Α Τ Ω Ν 15 να βρίσκεται στο μοναδικό μέρος στον κόσμο που και ο ίδιος θεωρούσε καταφύγιο. Αν και δεν ήταν αυτός ο λόγος που έκανε τον κύριο Λί- βινγκστον να σταματήσει να διαμαρτύρεται για τις ώρες που περνούσε ο Όλιβερ στο βιβλιοπωλείο του –διαμαρτυρίες στις οποίες η Ρομπέρτα Τουίστ δεν έδινε την παραμικρή σημασία–, ούτε το ότι η παρουσία του περνούσε απαρατήρητη από τους άλλους πελάτες. Η αλλαγή της στάσης του δεν είχε να κάνει ούτε με το ότι ο Όλιβερ είχε κερδίσει τη συμπάθεια του βιβλι- οπώλη ούτε με την ευλαβική αγάπη του παιδιού για τα βιβλία ούτε με τον θαυμασμό του για τον πυραμιδοειδή φεγγίτη. Ο Όλιβερ Τουίστ κατάφερε να γίνει κομμάτι της νότιας γωνίας του επάνω ορόφου του Moonlight Books χάρη στη δύναμη της συνήθειας. Κατασκήνωνε εκεί όλα τα απογεύματα μετά το σχολείο, καθόταν στο παλιό ξύλινο πάτωμα, έβγαζε τους θησαυρούς του από το σακίδιο (παλιούς ουράνιους άτλαντες, εξάντες, βιβλία, χαρτί και ξυλομπογιές) και βυθιζόταν πανευ- τυχής στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Επανέλαβε τόσες φορές το τελετουργικό τού κατά φαντασίαν βιβλιοαστροναύ- τη, που κάποια στιγμή καταχωρήθηκε στη μνήμη της καθη- μερινότητας του κυρίου Λίβινγκστον, σε τέτοιο βαθμό μάλι- στα, που συνειδητοποίησε πως του έλειψε την εβδομάδα που μια γρίπη τον κράτησε στο σπίτι. Ο Έντουαρντ ένιωσε πόνο στη μέση, κούνησε τα πόδια του, για να διαπιστώσει αν οι γάμπες του είχαν ακόμη ένα ελαφρύ τρέμουλο από την προσπάθεια, και αναθεμάτισε μέσα του το σαραβάλιασμα που είναι αναπόφευκτο για τους γέρους βιβλιοπώλες. Ίσως πράγματι να είχε έρθει η