Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων

14 Moonlight Books δεν ήταν ένας συνηθισμένος επαγγελ- ματικός χώρος. «Εδώ είναι βιβλιοπωλείο. Δεν είναι αμειβόμενο πάρ- κινγκ παιδιών». «Ο Όλιβερ είναι πελάτης. Δεν λερώνει, δεν ενοχλεί, δεν δαγκώνει» κατέληξε προτού περάσει όλο βιασύνη το κατώφλι. Ο γιος της είχε ανασηκώσει τους ώμους και την είχε ακολουθήσει με τα αυτιά κατακόκκινα από ντροπή. Την επόμενη μέρα είχε εξηγήσει στον κύριο Λίβινγκστον ότι η ιδέα να περνάει τα απογεύματα στο Moonlight Books ήταν δική του, παρά την αντίθετη γνώμη των γονιών του. «Με έγραψαν σ’ ένα σωρό εξωσχολικές δραστηριότητες, αλλά καμία δεν μου άρεσε. Κατάφερα να με διώξουν απ’ όλες». «Πώς;» «Έκανα ότι με έπαιρνε ο ύπνος την ώρα του μαθήματος. Οι ψυχολόγοι συνιστούν στους γονείς να μην υποχρεώνουν τα παιδιά τους να κάνουν εκπαιδευτικές δραστηριότητες που δεν θέλουν. Και το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η εξερεύνηση του διαστήματος». Ο Έντουαρντ, που είχε χάσει την πίστη του στις ψυχο- παιδαγωγικές θεωρίες πολλά χρόνια πριν, δεν θέλησε να διερευνήσει αν αλήθευε αυτή η εξήγηση, αλλά ήταν περί- εργος να μάθει γιατί είχε διαλέξει το βιβλιοπωλείο του. «Δεν έχω πολλά βιβλία αστρονομίας». «Αλλά αποδώ φαίνονται τα αστέρια όταν νυχτώνει» του είχε απαντήσει ο Όλιβερ. Δεν μπορούσε να κατηγορήσει το παιδί που του άρεσε