Το βασίλειο (Pocket)

[ 23 ] έπιναν τη σουηδική μαλακία γιατί, πολύ απλά, δεν ήξεραν τίποτα άλλο. Οπότε, λοιπόν, εγώ ήξερα, και όταν άρχισα τον ταμπάκο ρου- φούσαBerry. ΟΚαρλ και εγώσυνηθίζαμε ναμετράμε ταάδειαμπου- κάλια που έβαζε ο μπαμπάς στο περβάζι του παραθύρου. Ξέραμε ότι, αν έπινε περισσότερα από τέσσερα, θα άρχιζε να κλαίει, και κανείς δεν θέλει να βλέπει τον πατέρα του να κλαίει. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως γι’ αυτό σπάνια έπινα πάνω από μία ή δύο μπίρες. Δεν ήθελα να κλαίω. ΟΚαρλ έκανε απλώς πιο πολύ κέφι όταν μεθού- σε, έτσι μάλλον δεν ένιωθε τόσο μεγάλη ανάγκη να βάζει στον εαυ- τό του τέτοιους περιορισμούς. Παρότι τα σκεφτόμουν όλα αυτά, δεν είπα τίποτα και ανεβήκαμε αργά τη σκάλα για να δείξω στη Σάνον τη μεγαλύτερη κρεβατοκά- μαρα, που ο μπαμπάς αποκαλούσε «master bedroom». «Καταπληκτική» είπε εκείνη. Της έδειξα το καινούργιο μπάνιο, το οποίο πλέον είχε παλιώσει, αλλά τουλάχιστον ήταν τοπιοκαινούργιοπου είχαστοσπίτι. Μάλλον δεν με πίστεψε όταν της είπα ότι μεγαλώσαμε χωρίς μπάνιο. Ότι πλενόμασταν κάτω στην κουζίνα, με νερό που ζεσταίναμε στη σό- μπα. Ότι το μπάνιο φτιάχτηκε μετά το τροχαίο. Αν η Σάνον ήταν όντως, όπως έγραφε ο Καρλ, απ’ τα Μπαρμπάντος, προερχόμενη από μια οικογένεια που είχε λεφτά να τη στείλει σε κολέγιο στον Καναδά, θα της ήταν σίγουρα δύσκολο να φανταστεί πώς είναι να μοιράζεσαι βρόμικο νερό με τον αδερφό σου ενώ είστε όρθιοι και πουντιάζετε μέσα στη λεκάνη του πλυσίματος χειμώνα καιρό. Την ίδια στιγμή που ο μπαμπάς, όλως παραδόξως, είχε παρκαρισμένη στην αυλήμιαCadillacDeVille, γιατί το αμάξι έπρεπε φυσικά να είναι της προκοπής. Η πόρτα του παιδικού δωματίου φαινόταν να έχει φουσκώσει,