Το βασίλειο (Pocket)

[ 22 ] «Ευχαριστώ, ίσως αργότερα». Τουλάχιστον είχε μάθει τις ευγένειες στα νορβηγικά. «Ο Καρλ θέλει» είπα και άνοιξα το ντουλάπι του πάγκου. Έφαγα τον τόπο να βρω τη μεταλλική καφετιέρα. Βλέπεις, είχα αγοράσει κανονικό καφέ για πρώτη φορά εδώ και… πολύ καιρό. Για μεγάλο διάστημα την έβγαζα με στιγμιαίο. Και με το που έβαλα το κανατά- κι κάτω απ’ τη βρύση άνοιξα από συνήθεια το ζεστό νερό. Ένιωσα να ζεσταίνονται και τ’ αυτιά μου. Όμως ποιος είπε ότι είναι κακό να φτιάχνεις στιγμιαίο καφέ με ζεστό νερό από τηβρύση; Οκαφές είναι καφές και το νερό νερό. Έβαλα το κανατάκι στο μάτι, άναψα τη στόφα και έκανα δυο βήματα ως την πόρτα του ενός από τα δύο διπλανά δωμάτια της κουζίνας. Το δυτικό ήταν η τραπεζαρία, που την κλείναμε τον χειμώ- να, γιατί έκοβε τον αέρα απ’ τα δυτικά, και τρώγαμε πάντα στην κουζίνα. Το ανατολικό ήταν το καθιστικό με τη βιβλιοθήκη, την τη- λεόραση και δική του ξυλόσομπα. Στη νότια πλευρά ο μπαμπάς είχε επιτρέψει το μοναδικό εξτραβαγκάντ σημείο του σπιτιού: μια εσω- τερική τζαμωτή βεράντα που εκείνος την αποκαλούσε «porch» και η μαμά «χειμερινό κήπο», παρόλο που τον χειμώνα ήταν φυσικά κλειστή και καλά φραγμένη με αμπάρες. Αλλά το καλοκαίρι ο μπα- μπάς καθόταν εκεί και ρουφούσε τον ταμπάκο του τον Berry και έπινε μια δυο Budweiser – και αυτές ήταν εξτραβαγκάντ. Την ξανθιά αμερικάνικη μπίρα έπρεπε να πάει στο χωριό για να την ψωνίσει, ενώ τα ασημένια κουτιά του καπνού Berry του τα έστελνε ένας συγ- γενής απ’ την Αμερική. Ο μπαμπάς μού είχε εξηγήσει από πολύ νω- ρίς ότι, σε αντίθεση με τη σουηδική μαλακία, ο αμερικάνικος ταμπά- κος είχε περάσει από ζύμωση και αυτό το ένιωθες στη γεύση. «Σαν το μπέρμπον» έλεγε ο μπαμπάς, που ισχυριζόταν ότι οι Νορβηγοί