Το βασίλειο (Pocket)

[ 19 ] «Είναι όντως όμορφα εδώ» είπε εκείνη. Ήταν κοντή και λεπτο- καμωμένη, αλλά με βαθιά φωνή. Η ξένη προφορά της ήταν φανερή και είχε κάνει λάθος στον τόνο, τουλάχιστον όμως μιλούσε νορβη- γικά. Αναρωτιόμουν αν καθ’ οδόν είχε κάνει εξάσκηση σ’ αυτή τη φράση, κάτι που είχε αποφασίσει να πει, είτε το εννοούσε είτε όχι. Κάτι που να με έκανε να τη συμπαθήσω, με ή χωρίς τη θέλησή μου. Μετάστράφηκε προς τομέρος μου και χαμογέλασε.Τοπρώτοπράγ- μα που είδα ήταν το λευκό της πρόσωπο. Όχι χλωμό αλλά λευκό σαν χιόνι, που αντανακλούσε το φως, έτσι ώστε ήταν σχεδόν αδύνατο ναδιακρίνεις τοπερίγραμμα.Τοδεύτεροπράγμαπου πρόσεξαήταν ότι το μισό βλέφαρο στο ένα μάτι ήταν κατεβασμένο, σαν κουρτίνα, λες και η μισή κοιμόταν του καλού καιρού. Το άλλο μισό όμως έδει- χνε ξύπνιο. Ένα ζωηρό καστανό μάτι που με κοίταζε κάτω από τα κοντοκουρεμένα κατακόκκινα μαλλιά. Φορούσε ένα απλό μαύρο παλτό, που δεν στένευε καθόλου στη μέση και δεν άφηνε να φανεί αν είχε καμπύλες από κάτω, μόνο ένα μαύρο ζιβάγκο ξεπρόβαλλε από τη λαιμόκοψη. Γενικά, η πρώτη εντύπωση που μου έδωσε ήταν ενός μικρού αγοριού πολύ αδύνατου, πουφωτογραφήθηκε ασπρό- μαυρα και μετά έβαψε τα μαλλιά. Ο Καρλ είχε πάντα γκελ, έτσι, για να είμαι ειλικρινής, τα έχασα λίγο. Όχι ότι δεν ήταν νόστιμη, γιατί όντως ήταν, αλλά σε καμία περί- πτωσηο «κόμματος», όπως λένε εδώ. Εκείνησυνέχισε να χαμογελάει, και καθώς τα δόντια της δεν ξεχώριζαν και πολύ από το δέρμα υπέ- θεσαότι και αυτάθαήταν λευκά. Και οΚαρλ είχε πάντα λευκάδόντια, σε αντίθεση μ’εμένα. Με δούλευε λέγοντάς μου ότι ήταν έτσι επειδή τα άσπριζε το φως, γιατί χαμογελούσε πολύ περισσότερο από μένα. Ίσως αυτό τους έκανε να ερωτευτούν ο ένας τον άλλο: τα λευκά δό- ντια. Το καθρέφτισμα. Γιατί, παρόλο που ο Καρλ ήταν ψηλός και γε-