Το βασίλειο (Pocket)

[ 27 ] Όταν έπεσα γιαύπνο εκείνο τοβράδυ, αφουγκραζόμουν τους ήχους. Μήπως το σπίτι έκανε άλλο θόρυβο τώρα που είχε ξανά κόσμο; Δεν συνέβαινε όμως κάτι τέτοιο. Έτριζε, ξερόβηχε και σφύριζε όπως πάντα. Προσπάθησα ν’ ακούσω τυχόν θορύβους από το master bedroom . Είχε καλή ακουστική, κι έτσι άκουγα φωνές, παρόλο που ανάμεσαστις κρεβατοκάμαρες υπήρχε τομπάνιο. Γιαμέναμιλούσαν; Μήπως η Σάνον ρωτούσε τον Καρλ αν ο μεγάλος του αδερφός ήταν πάντα τόσο λιγομίλητος; Ο Καρλ πίστευε ότι θα άρεσε στον Ρόι το τσίλι κον κάρνε που είχε φτιάξει εκείνη; Σ’αυτό τον λιγομίλητο αδερ- φό είχε αρέσει το δώρο που του είχε φέρει εκείνη και που έφαγε τον κόσμο να το βρει μέσω συγγενών, μια μεταχειρισμένη πινακίδα αυτοκινήτου απ’ τα Μπαρμπάντος; Την είχε συμπαθήσει ο μεγάλος του αδερφός; Και ο Καρλ απαντούσε ότι ο Ρόι ήταν έτσι με όλους, έπρεπε να τη γνωρίσει λίγο. Και εκείνη είπε ότι ίσως ο Ρόι να τη ζή- λευε, επειδή ένιωθε ότι του είχε πάρει τον αδερφό του, που ήταν και ο μοναδικός του συγγενής. ΟΚαρλ γέλασε, τη χάιδεψε στο μάγουλο και της είπε να μην ανησυχεί γι’αυτά, μόνο μια μέρα πέρασε, και ότι τα πράγματα θα έπαιρναν τον δρόμο τους. Εκείνη ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του λέγοντάς του ότι μάλλον είχε δίκιο, αλλά ότι παρ’ όλα αυτά χαιρόταν που ο Καρλ δεν ήταν σαν τον αδερφό του. Ότι ήταν παράξενοπου σε μια χώρα με μηδενικήσχεδόν εγκλη- ματικότητα υπάρχουν άνθρωποι που κοιτάνε λοξά, σαν να φοβού- νται συνεχώς μην τους κλέψουν. Ή ίσως το έκαναν. Στο κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά. «Ποιος ήταν από πάνω;» θα ρωτούσα την άλλη μέρα όταν θα τρώγαμε πρωινό. «Ομεγαλύτερος;» Θα κοίταζα τα σαστισμένα πρό- σωπα. Θα έβγαινα στο τσουχτερό πρωινό κρύο, θα έμπαινα στ’αμά-