Το βασίλειο (Pocket)

[ 26 ] απλώς ήμουν χαρούμενος που γύρισε ο Καρλ και δεν σκεφτόμουν να τον ζαλίσω τώρα με αυτή την ερώτηση: Τι διάολο τον έπιασε και γύρισε πίσω; «Ο Ρόι είναι πολύ καλός» είπε η Σάνον. «Μας έδωσε αυτή την κρεβατοκάμαρα». «Σκέφτηκα ότι δεν γύρισες πίσω για να μείνεις στο παιδικό μας δωμάτιο» είπα. Ο Καρλ έγνεψε καταφατικά. Αργά. «Οπότε φαντάζομαι δεν πα- τσίζουμε μ’ αυτό» είπε και σήκωσε ένα βαρύ χαρτόκουτο. Αμέσως κατάλαβα τι ήταν. Berry. Αμερικάνικος ταμπάκος πολυτελείας. «Γαμώ τον μπελά μου, χαίρομαι που σε βλέπω, ρε αδέρφι» είπε ο Καρλ με χοντρή φωνή, ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε ξανά. Αυτή τη φορά με έσφιξε γερά, όπως έπρεπε. Το ίδιο έκανα κι εγώ. Ένιωθα ότι το σώμα του είχε πλαδαρέψει, τα είχε τα παχάκια του. Το δέρμα στο πιγούνι του καθώς ακουμπούσε στο δικό μου ήταν λίγο πιο πεσμένο κι ένιωσα τα γένια του πάνω μου, παρόλο που ήταν φρεσκοξυρισμένος. Το μαλλί στο σακάκι του κουστουμιού του μου φάνηκε καλής ποιότητας, με πυκνή ύφανση. Και το πουκάμισο δεν το είχε φορέσει ποτέ πριν. Ακόμα και η γλώσσα του είχε αλλάξει, μιλούσε τη γλώσσα της πόλης, που κάπου κάπου τη μιλούσαμε οι δυο μας όταν θέλαμε να μιμηθούμε τη μαμά. Όμωςαυτάδενείχανσημασία.Μύριζεόπωςπριν.Μύριζε Καρλ .Με κράτησε μπροστά του και με κοίταξε. Τα κοριτσίστικα όμορφα μάτια του είχαν θολώσει. Και τα δικά μου ήταν θολωμένα, γαμώτο μου. «Ο καφές γίνεται» είπα χωρίς πολύ ραγισμένη φωνή και προχώ- ρησα προς τη σκάλα. ***