Το βασίλειο (Pocket)

[ 25 ] κορμί του, έπαιρνα τη θέρμη που έχανε για να ζεστάνω το δικό μου τομάρι. Ο πυρετός σου, η σόμπα μου. Αν μένεις εδώ, αποκτάς πρα- κτικό πνεύμα. Η Σάνον πήγε στο παράθυρο και κοίταξε έξω. Είχε ακόμη κου- μπωμένο το παλτό της. Θα πρέπει να της φαινόταν κρύο το σπίτι. Σεπτέμβρη μήνα. Μάλλον δεν θα τα πάμε καλά τον χειμώνα. Άκου- σα τον Καρλ να βολοδέρνει με τις βαλίτσες στη στενή σκάλα. «Ο Καρλ λέει ότι δεν είστε πλούσιοι» είπε εκείνη. «Αλλά ότι όλα όσα βλέπει κανείς από εδώ είναι δικά σου και δικά του». «Έτσι είναι. Όλα όμως είναι χερσοχώραφα και τίποτα άλλο». «Χερσο…χώραφα;» «Χωράφιαπου δεν καλλιεργούνται» είπε μ’ένα χαμόγελοοΚαρλ, οοποίος στεκόταν έξωαπό την πόρτα, αγκομαχώντας. «Βοσκοτόπια για γιδοπρόβατα. Δεν μπορείς να φυτέψεις και πολλά σ’ ένα κτήμα στο βουνό. Όπως βλέπεις, καλά καλά δεν έχει ούτε δάσος. Αλλά κάτι θα πρέπει να κάνουμε με το skyline εδώ πέρα, τον ορίζοντα. Ε, Ρόι;» Εγώ έγνεψα καταφατικά, αργά. Αργά, όπως είχα δει ενήλικες αγρότες να γνέφουν όταν ήμουν παιδί και σκεφτόμουν ότι θαπρέπει να συνέβαιναν τόσο πολλά και περίπλοκα πράγματα πίσω από τα ζαρωμένα κούτελα, που παραήταν δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να τα εκφράσεις όλα με την απλή χωριάτικη γλώσσα μας. Έπειτα, έδειχναν να καταλαβαίνονται με τηλεπάθεια αυτοί οι ενήλικοι που έγνεφαν, καθώς στο αργόσυρτο γνέψιμο του ενός ο άλλος απαντούσε με ένα παρόμοιο. Τώρα έγνεφα έτσι αργά κι εγώ. Παρότι δεν καταλάβαινα και πολύ περισσότερα από πριν. Για όλα αυτά, βέβαια, θα μπορούσα να είχα ρωτήσει τον Καρλ, αλλά απάντηση μάλλον δεν θα έπαιρνα. Απαντήσεις, ναι, όσες θες, όχι όμως την απάντηση. Ίσως, πάλι, και να μην τη χρειαζόμουν,